سى و پنجم وضو عقيب حدث سنت است اجماعا از براى مجرد كون بر طهارت و منزه بودن از حدث و مستمر بودن به حكم اباحت عبادت و قرب جناب الهى كه غايتى است صحيح و راحج به استحباب وضو لنفسه نمىشود چنانكه در حواشى دروس بيان كرده ام سى و ششم فارغ الذمه را وضو به جهت تأهب يعنى مسمور شدن از براى نماز فرض سنت است و در حديث وارد است، ما وقر الصلوة من آخر الطهارة لوقتها يعنى توفير و تعظيم نماز فريضه نكرد كسى كه تأخير كرد طهارت تا وقت نماز داخل شود و وقت اين وضو قبل از اول وقت نماز فريضه است به مقدارى قليل و در نيت قصد رفع حدث و استعداد از براى نماز فرض و تعيين وجه استحباب لازم است سى و هفتم اگر كسى كه متوضى باشد انشاء شعر باطل زياده بر چهار بيت باشد سنت است كه اعاده وضو كند و مقطوعه سماعه را در انتقاض وضو به آن شيخ در استبصار ندب و استحباب حمل كرده است سى و هشتم عروض رعاف متوضى را به سبب استحباب اعاده وضو مىشود و ناقص وضو نيست و روايت محمول برند نسبت سى و نهم اگر متوضى را قلس يا قى عارض شود و مستكره طبع بوده باشد اعاده وضو سنت است و ناقض وضو نيست و اگر چه آن مقدار باشد كه دهن را