سوم: زاد و راحله. زاد عبارت است از توشه راه يا پولى كه بتوان با آن توشه راه را تهيه كرد. و راحله يعنى وسيله سوارى يا پولى كه بتوان با آن وسيله سفر را تهيه كرد. و لازم است زاد و راحله لايق به حال شخص باشد.
(15): داشتن راحله يا وسيله سوارى مختص به صورت احتياج نيست بلكه مطلقا شرط است هر چند محتاج به آن نباشد.
مانند اين كه بدون مشقت، قدرت پياده روى داشته و پياده روى هم منافى شرف و آبرويش نيست.
(16): معيار در زاد و راحله وجود فعلى آنهاست و بر كسى كه مىتواند آنها را با كار و كسب، تحصيل كند حج واجب نيست. و در شرط بودن زاد و راحله فرقى نيست بين راه دور يا نزديكى كه عادتا احتياج به راحله دارد.
(17): استطاعت از جائى معتبر است كه عازم حج است نه از وطنش. مثلا هر گاه براى تجارت يا غير آن به مدينه منوره يا جده رفت و آن جا زاد و راحله سفر حج را داشت حج بر او واجب است، هر چند اگر در وطن خود بود مستطيع نمىشد.
(18): اگر ملكى دارد كه با فروش آن مىتواند مخارج حج را تحصيل كند، واجب است بفروشد. و در صورتى كه كمتر از قيمت