كافى است. ولى بر نايب واجب است در سال بعد حج نمايد، و يك شتر نيز كفاره بدهد. و مستحق اجرت است، هر چند در سال بعد با عذر يا بدون عذر حج انجام ندهد.
و در اين مسأله فرقى نيست، بين حج واجب و حج مستحب.
و هم چنين است حكم كسى كه تبرعا از جانب ديگرى حج نمايد.
(110): اگر شخصا اجير شده، تا حج بجا آورد، نمىتواند ديگرى را براى اين حج اجير نمايد، مگر به اذن مستأجر.
(111): اگر شخصى براى حج تمتع اجير شود و وقت هم زياد باشد، ولى بطور اتفاقى، وقت براى حج تنگ شد و اجير از عمره تمتع به حج افراد عدول كرد، بايد بعد از بجا آوردن حج افراد، عمره مفرده اى بجا آورد، و ذمه منوب عنه برئ مىشود. و حكم استحقاق اجرت به تفصيل در مسأله (102) گذشت.
(112): در حج مستحبى يك نفر مىتواند بجاى چند نفر حج نمايد. اما در حج واجب جايز نيست، يك نفر بجاى دو نفر يا بيشتر حج كند.
(113): در حج مستحبى جايز است، چند نفر به نيابت از يك نفر، در يك سال حج بجا آورند، چه منوب عنه زنده باشد و چه مرده، و خواه نيابت به صورت تبرع باشد، خواه با اجاره. و