فرمود: جبرئيل (عليه السلام) هنگام دلوك خورشيد، زمانى كه زايل شد، نزد من آمد و نماز ظهر را با من خواند.
از افراد ديگرى همچون " ابن عباس "، " انس "، " عمر "، " ابن عمر "، " ابى برزه " و غير اينها نيز اين مضمون نقل شده است.
از طريق اهل بيت (عليهم السلام) نيز به طرق متعدد وارد شده است كه مقصود از دلوك، زوال است، نه غروب.
عن ابى عبد الله (عليه السلام) في قوله تعالى: * (أقم الصلاة لدلوك الشمس إلى غسق الليل و قرآن الفجر إن قرآن الفجر كان مشهودا) * قال:
دلوك الشمس زوالها، غسق الليل إنتصافه، و قرآن الفجر ركعتا الفجر (1)، دلوك خورشيد همان زوال خورشيد است وغسق شب همان نيمهء شب است و قرآن الفجر، دو ركعت نماز صبح است.
با وجود اين روايات متعدد، به دو روايتى كه " سيوطى " از " ابن مسعود " و على (عليه السلام) نقل مى كند كه " دلوك " به معناى غروب است، نمى توان اعتنايى كرد. به علاوه، نهايت مطلب، تعارض اين دو نوع روايات است و بر فرض عدم ترجيح دستهء اول وتساقط هر دو دسته، شكى نيست كه بايد به ظهور لغوى قرآن بازگشت نمود، كه روشن شد " دلوك " در آيهء مباركه، در معناى زوال خورشيد ظهور دارد. از اينجاست كه " شافعى " تصريح مى كند:
" دلوك الشمس زوالها " (2).