و اما واژه ء غسق در آيهء شريفه: صاحب " معجم مقاييس اللغة " مى گويد:
غسق: الغين والسين والقاف، اصل صحيح يدل على ظلمة، فالغسق الظلمة، (1) غسق از ماده ء " غ، س، ق " است و ريشهء صحيحى است و دلالت بر تاريكى دارد. پس معناى غسق، ظلمت و تاريكى است.
" راغب " در " مفردات " مى گويد:
غسق الليل، شدة ظلمته، غسق شب، شدت تاريكى آن است.
از " ابن عباس " نيز نقل شده است:
غسق الليل، اجتماع الليل وظلمته، (2) غسق شب، گرد آمدن شب و تاريكى آن است.
به هر حال، آنچه به نظر مى رسد آن است كه مقصود از " غسق الليل " آخر وقت عشاست، و اين با آنچه كه " راغب " در " مفردات " گفته كه " غسق الليل، شدة ظلمته " سازگارتر است. بنابراين، احتمال آن كه مقصود از " غسق الليل " غروب خورشيد و يا ابتداى شب باشد، مردود است، چون غروب آفتاب، نه شدت ظلمت است، نه اجتماع ليل، و نه حتى به معنى دقيق تاريكى شب، و نه وقت نماز عشا.