آنها را مبين ومفسر كتاب خدا قرار دهد و دست از ظاهر كتاب خدا بردارد، اما در صورت معارضه با اخبار ديگر، به هيچ وجه چنين چيزى ممكن نيست، زيرا حجيت خبر به وسيله تعارض با خبر ديگر زايل مى شود و در نتيجه هيچ حجيتى براى رد ظاهر كتاب باقى نمى ماند. پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) در اين باره مى فرمايد:
إعرضوا حديثى على كتاب الله فإن وافقه فهو منى وأنا قلته، (1) گفتار مرا بر كتاب خدا عرضه كنيد، پس اگر موافق آن بود [پس بدانيد كه] از من است و من آن را گفته ام.
ج) فقهاى شيعه براى اثبات حكم وضو، همچون ساير احكام، روايات وارده از اهل بيت و عترت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) را ملاك قرار مى دهند. آنان به حكم حديث شريف ثقلين و غير آن، نه فقط روايات اهل بيت را حجت مى دانند، بلكه آن را بر روايات ديگر مقدم مى دانند، چنان كه برخى از بزرگان اهل تسنن نيز به آن اعتراف دارند. به عنوان مثال، وقتى كه " حاكم نيشابورى " صحبت از صحيح ترين سندها مى كند و بهترين سلسلهء اسناد عده اى از صحابه را ذكر مى نمايد، قبل از همه مى گويد:
إن أصح أسانيد أهل البيت جعفر بن محمد عن أبيه عن جده عن على اذا كان الراوى عن جعفر ثقة، (2) صحيح ترين سندهاى اهل بيت (عليهم السلام)، جعفر بن محمد (امام صادق (عليه السلام)) از پدرش (امام باقر (عليه السلام)) از جد جعفر (امام سجاد (عليه السلام)) از على (عليه السلام) است، هرگاه راوى از جعفر ثقه باشد. (3)