بنابر اين، به نظر آنان شستن از ابتداى سرانگشتان نيز جايز است و موجب بطلان وضو نيست. از قائلين اين نظريه مى توان " سيد مرتضى علم الهدى " را نام برد، در يكى از دو قولى كه منسوب به اوست. (1) " ابن ادريس حلى " نيز صريحا در " سرائر " اين قول را مى پذيرد و در استدلال به آن مى گويد:
لانه تعالى أمرنا بأن نكون غاسلين، و من غسل يده من الاصابع إلى المرافق فقد تناوله إسم غاسل به غير خلاف، (2) زيرا خداى تعالى به ما امر فرموده است كه در وضو دست را بشوييم، و بى شك، آن كس كه دستش را از سرانگشتان تا آرنج بشويد، اسم شستشوگر شاملش مى شود (يعنى وظيفه اش را انجام داده است).