به خدا سوگند صبح كردم در حالى كه نسبت به دنياى شما بى ميل و نسبت به مردان شما ناراحتم، آنان را از دهان خويش بدور افكنده، و بعد از شناخت حالشان به آنان بغض ورزيدم، پس چه زشت است كندى شمشيرها و سستى بعد از تلاش و سر بر سنگ خارا زدن، و شكاف نيزه ها و فساد آراء و انحراف انگيزه ها، و چه زشت است ذخيره هائى كه پيش فرستادند، و خداوند بر آنان خشم گرفته و در عذاب جاودانه خواهند بود، بدون شك مسئوليت اين عمل به عهده ايشان بود وسنگينى آن بدوششان است، و ننگ و عارش دامن گيرشان مى گردد، پس اين شتر بينى بريده و زخم خورده باشد، و گروه ستمكاران از رحمت الهى بدورند.
واى بر آنان، چگونه خلافت را از مواضع ثابت و بنيانهاى نبوت و ارشاد، و محل هبوط جبرئيل، و آگاهان به امور دين و دنيا دور ساختند، آگاه باشيد كه اين زيان بزرگى است، و چه عيبى از على (عليه السلام) گرفتند، به خدا سوگند عيب او شمشير برانش، و بى اعتنائى به مرگ، و شدت برخوردش، و عقوبت دردناكش، و اين كه غضبش در راه رضاى الهى بود.
به خدا سوگند اگر از راه روشن بدور رفته، و از پذيرش طريق مستقيم كناره مى گرفتند، آنان را بسوى آن آورده و بر آن وامى داشت، و به سهولت براهشان مى برد، و اين شتر را سالم به مقصد مى رساند، كه راهبرش را دچار زحمت نكند و سواره اش را ملول نگرداند، و آنان را به محل آب خوردنى مى رساند، كه آبش صاف و فراوان بوده و از آن لبريز باشد و هرگز كدر نگردد، و ايشان را از آنجا سيراب بيرون مى آورد، و در پنهان و آشكار برايشان ناصح بود.