المتبحر الجليل عبد الجليل بن محمد القزويني في تنقيح مسألة الامامة ورد اباطيل العامة بالفارسية ينقل صاحب المجالس عنه انه قال (إلى آخر كلامه).
و در اين كلام علاوه بر اشتباه مذكور دو اشتباه ديگر است:
اول - آنكه نام كتاب را " مثالب النواصب " گفته است و حال آنكه " بعض مثالب النواصب " است.
دوم آنكه نام پدر مصنف را محمد نوشته است در صورتى كه اين اسم براى او در هيچ مأخذى تاكنون ديده نشده است.
5 - اينكه مراد از " سئوالات والجوابات " چنان كه قديما وحديثا معهود است مجموعه سئوالاتى است كه از مصنف كتبا پرسشى كرده اند، و او آنها را جواب داده است، و اين نوع كتب را در قرون اخيره غالبا " اسئله واجوبه " گويند ذكر اين كتاب بعنوان هفت مجلد در ترجمه مصنف دليل روشنى است كه او در زمان خود از معاريف و مشاهير علماء بوده است، و از مراجع حل مشكلات بشمار مىرفته است، اگر چه در نظر ندارم كه مصنف از اين اثر خود در كتاب " نقض " اسم برده باشد ليكن اينكه در موردى از آن گفته (صفحه 509).
و ما در مختصرى كه پارسال در جواب ملاحده ورد شبه ايشان كرده ايم كه از " قزوين " بما فرستادند شرح اسامى و القاب و انساب اين مطعونان و مدعيان را داده ايم، چون بخوانند بدانند، قرينه مؤكده بر وجود چنين اثر از وى تواند بود.
6 - اينكه گويا مراد به كتاب " مفتاح التذكير " همان است كه مصنف خود از آن به كتاب " مفتاح الراحات في فنون الحكايات " تعبير كرده است، چنان كه در جائى از كتاب " نقض " گفته (صفحه 145).
و من در كتاب " مفتاح الراحات في فنون الحكايات " شرح ايمان عمر به نوعى لطيف بيان كرده ام، و بعضى از معروفان فريقين آن را نسخه كرده اند، و ديده و خوانده.