و مراد از وقوف حاضر بودن در عرفات است بدون مرور، چه اين حضور سواره باشد يا پياده، چه در حال حركت و چه آرام، هر چند مستحب است كه با حال سكينه و وقار و خضوع براى خداوند متعال باشد.
(341): براى صحراى عرفات حدودى معين شده كه نام آنها ثوية (بطن عرفه) وذى المجاز ومأزمين (اقصى الموقف) است، و خارج از موقف مىباشند.
(342): كوه (جبل) الرحمه در صحراى عرفات از موقف است، ولى مكروه است وقوف بر آن، و مستحب است وقوف در دامنه آن باشد. و مكروه است وقوف نزد اراك و نزد الهبضات.
(343): وقوف در عرفات بايد با نيت و اختيار باشد، پس اگر در عرفات در مجموع وقت، خواب يا بيهوش باشد وقوف را بجا نياورده. ولى اگر نيت وقوف به عرفات نموده و با اين نيت خواب رفته و خواب بماند تا وقت خارج شود بعيد نيست وقوف حاصل شده و كافى باشد، حتى اگر قبل از ظهر بخوابد.
(344): ركن حج وقوف مختصر در عرفات، بعد از ظهر روز عرفه است، و به تر ك آن حج باطل مىشود. و وقوف در عرفات از اول ظهر روز نهم ذى الحجه تا غروب واجب است. و كسى كه