بخواباند و در آن اوقات در حمام خرابى به هم رسد، موافق شريعت مقدسه عمرو ضامن خرابى است - از قرارى كه اهل خبره و ارباب وقوف تصديق نمايند كه خرابى به تقريب خوابانيدن عمرو مزبور حاصل شده - [و] بايد از عهده غرامت بيرون بيايد يا نه؟ -؟.
جواب: چون حمام از جمله اشيائى است كه قابل قسمت نيست، پس انتفاع بردن از آن موقوف به رضاى آنهاست بر اين كه هر يك به قدر الحصه خرج كنند در آن و نفعى كه حاصل شود قسمت كنند با هم به قدر الحصه. يا آن كه احدهما به ديگرى اجاره بدهد حصه مشاع خود را. يا به ثالثى اجاره بدهند و وجه اجاره را قسمت كنند. و اما (مناوبه) كه آن را (مهايات) مىگويند پس آن نيز جايز است. به اين نحو كه يك ماه او منتفع شود از حمام و يك ماه شريك او. و در اين صورت حمام در دست هر يك از آنها امانت است. و هر گاه امين تفريط و تعدى كند ضامن غرامت است. پس خوابانيدن حمام هر گاه منشأ اين مىشود كه ساروج (1) آن عيب كند و سست شود، يا تيان (2) حمام جدا شود و آب از آن برود و امثال آن، آن شخص ضامن غرامت مىشود.
و اما هر گاه از اين جهات عيب نمىكند به جهت آن كه آب سردى در حمام نگاه مىدارد و محافظت از اين ناخوشىها مىكند لكن به سبب سرد ماندن در اين مدت نوبه شريك [اگر خراب] شود، كه بايد بسيار هيزم بسوزاند تا گرم شود، يا به سبب خوابانيدن مشترىهاى حمام و مترددين آن حمام به حمام ديگر مىروند و در نوبه شريك ديگر نمىآيند، پس غرامت به اين نقصان، معلوم نيست كه لازم باشد، چون اين نقصان به خود حمام نرسيده. همچنانكه هر گاه عوامل يا چارواى بار كش به سبب خوابانيدن حمام چند روز (به اصطلاح عوام) جمام (1) مىشود و هر گاه نوبه كنند در عمل، و شريك خود آن را در نوبه بخواباند، نوبه شريك [ديگر] كه رسيد بايد با آن مدارا كند و عمل كامل نمىتواند كرد. به هر حال مهايات نه از امور لازمه است كه تخلف از آن نتوان كرد، و نه هم بعد از