بر آن توزيع مىشده از مال، آن را نمىتوان استرداد كردن. به هر حال، مروت و انصاف را از دست نگذارند و مراعات آن اجير فقير را منظور دارند.
441 - سؤال: شخصى نيابت حج بلدى گرفته و محرم به عمره يا حج تمتع شده، در حال طواف در جامه احرامى كه به نجاست معفوه در صلوة، متنجس شده، طواف و سعى و نماز طواف را كرده. و منظورش آن بوده كه در طواف هم مثل صلوة، خون كمتر از درهم، معفو است. و بعد از تقصير و قبل از لبس مخيط و ساير احرام، متفطن شده كه شايد در طواف معفو نباشد. معجلا ثوبى الاحرام را تطهير كرده، تجديد نيت احرام در مكه كرده و عقد آن را به تلبيه نموده، طواف و سعى را به عمل آورده با تقصير، و اين در روز هفتم شده ومتفطن نشده كه از ادنى الحد، احرام بندد و بعد از فراغ از مناسك حج هم عمره مفرده كه من باب وجوب احتياطى نايبين به عمل مىآورند بجا آورده، آيا موافق شريعت غرا، برئ الذمه شده يا نه؟
جواب: اظهر اين است كه طواف در اين معنى در حكم نماز است و با نجاست معفوه، طواف صحيح است و بر فرضى كه قايل شويم به عدم عفو، ضرور به اعاده احرام نيست از براى عمره، بلكه همان طواف و نماز و سعى را كه اعاده مىكند كافى است.
بلى اگر آن جامه احرام در حال احرام نجس بوده يا جامه نجس، احرام بسته، از اين جهت اشكال به هم مىرسد، بنا بر اشتراط طهارت جامه در صحت احرام. و لكن ظاهر اين است كه در احرام هم نجاست معفوه مضر نيست، مانند نماز 442 - سؤال: شخصى كه مستطيع شده باشد، آيا مىتواند مال خود را به اولاد خود، هبه نمايد به حدى كه از استطاعت بيفتد يا اينكه نمىتواند؟ و بر فرض اين كه نتواند، هر گاه جاهل از اين معنى باشد و اموال خود را جميعا هبه كند و بعد كه متذكر شد مىتواند كه ادعا كند و پس بگيرد يا نه؟
جواب: بلى، مادامى كه حج مستقر در ذمه نشده باشد مىتواند خود را از استطاعت بيرون كند. و اما هرگاه استطاعت باقى است تا وقت روانه شدن قافله، پس ديگر نمىتواند خود را از استطاعت بيرون كند. حج بر او واجب است و اگر در چنين