7: صميميت و صراحت لهجه و نيز (به اصطلاح) خودمانى بودن، در جاى جاى كتاب ميان خواننده و نويسنده يك رابطه قلبى ايجاد مىكند.
8: جامع الشتات داراى ساختار بخصوصى است كه دست اندركاران علوم اجتماعى (مردم نگارى، مردم شناسى، جامعه شناسى، بررسى نظام ادارى و اجتماعى، و..) مىتوانند - به عنوان يك منبع مهم و آئينه‌اى كه اصول و فروع زيادى از نحوه زيست مردم ايران در اوايل عصر قاجارى را نشان مىدهد - از آن بهره مند گردند.
9: در اين كتاب لغات و اصطلاحاتى به كار رفته كه در زمان خود خيلى هم رايج بوده‌اند ولى متاسفانه در منابع لغوى فارسى يادى از آنها نشده، اين نكته براى آنان كه سر و كارى با اين رشته دارند سخت قابل توجه است.
نكته ضعف:
نكته ضعف اين كتاب به نكته ضعف خود مرحوم ميرزا بر مىگردد. اساسا سبك نگارش وى در حد خيلى بارز و مشخص دچار كمبود است و گاهى براى خواننده ايجاد دافعه مىكند. ارجمندترين كتاب محقق قمى يعنى " قوانين الاصول " نيز از اين كمبود فارغ نيست. اين مرد متفكر آنقدر در رموز دقيق و لطيف غور مىكرد كه از چگونگى بافت و ساختار لفظ و عبارت باز مىماند. افراد محقق اين حالت را بهتر درك مىكنند. شدت توجه به محتوى گاهى محقق را از پرداختن به " لفظ " و بديعيات باز مىدارد. تنكابنى مىگويد: از مرحوم حاج ملا محمد صالح برغانى شنيدم كه مىگفت: ميرزا آنقدر در تاليف قوانين تفر كرده بود كه ثقل سامعه به هم رسانيده بود.
مرحوم امين در " اعيان الشيعه " ميرزا را از اين جهت مورد انتقاد قرار داده است.
در سيماى درخشان ميرزا اين نقطه ضعف به حدى به چشم مىخورد كه مرحوم تنكابنى تحت تاثير شايعات مىگويد: معروف است كه علما دوازده هزار غلط لفظى بر كتاب قوانين گرفته‌اند ليكن آن جناب در حين تاليف قوانين در درياى فكر غوطه‌ور بود و در مقام تدقيق وتجبير لفظ نبوده.
نمىدانم خود تنكابنى كه سر و كار نزديكى با قوانين داشته چرا به اغراق آميز (اغراق افراطى و بى رحمانه) بودن اين سخن اشاره نكرده است!؟! كتابى با دوازده هزار غلط نمىتواند مورد استفاده باشد تا چه رسد به اين كه حدود دو قرن كتاب كلاسيك حوزه‌ها و مرجع محققين طراز اول گردد آن هم با طلاب و محققين سختگير و نقاد حوزه‌ها