جواب: عمل چنين شخصى پايه ندارد و نماز كردن با او اعتبار ندارد و با نهايت اشكال است، بلكه هر گاه مقصر است در تحقيق حق، اقتدا به او نمىتوان كرد.
279: سؤال: شخصى مسائل ضروريه محتاج اليه خود را از مجتهد فرا گرفته و باز عمل كرده، آيا جايز است بعد از ممات آن مجتهد تقليدا له به قول او عمل نمايد و به ديگران بگويد كه به قول آن مجتهد عمل نمايند با وجود مجتهد حى يا نه -؟
جواب: دور نيست جواز عمل او، به قول مجتهد اول، و لكن ديگران بايد خود به مقتضاى تشخيص خود، تكليف خود را به عمل بياورند و به محض قول او كه به قول آن مجتهد عمل كنند، اكتفا نكنند و به هر حال احوط، اين است كه با تيسر عمل به قول مجتهد حى، اكتفا به تقليد ميت نكنند.
280: سؤال: بعضى از فضلا مىگويند كه " على ولى الله " را در اذان يك مرتبه بگوييد و ترك نكنيد كه على ولى الله، روح نماز است و نماز، بى او صورت ندارد، حقيقت را بيان فرماييد.
جواب: اشهد ان عليا ولى الله، نه جزء اذان و نه اقامه است و اما در گفتن آن، مضايقه نمىكنم، به قصد تيمن يا به اعتبار آنچه دلالت دارد بر ذكر ولايت عقيب نبوت و احوط در اقامه، ترك آن است، چون فرموده‌اند كه فصول اقامه را به شتاب و متوالى بگويند و ذكر آن منافى نماز و توالى است و اين كه فرموده‌اند در اذان، يك بار بگويند از براى اين است كه فرق ظاهر شود، ما بين آن و ساير فصول اذان، تا توهم جزئيت نشود و سخن بعض فضلا كه نماز، بى او صورت ندارد، صورتى ندارد.
281: سؤال: همچنانكه علما، مطلق ذكر دعا را در نماز، مضر نمىدانند، آيا مطلوب است ذكر هم در هر جايى از نماز باشد همين كه ذكر خداست ضرر ندارد يا نه؟
جواب: مطلق ذكر در نماز ضرر ندارد، مگر اينكه در بين قرائت باشد و به نحوى كند كه قرائت را از اسلوب قرائت خارج نكند.
282: سؤال: هر گاه شخصى به سفر چهار فرسخى مىرود و احتمال مىدهد كه در آن مكان قصد اقامه كند، يا سى روز متردد بماند، آيا نماز را قصر مىكند و برگشتن