بنابر اين، با توجه به آن كه ذكر على (عليه السلام) عبادت است، در رجحان ذكر نام آن حضرت مطلقا و از جمله در بين اذان و اقامه، جاى هيچ شبهه اى باقى نمى ماند.
چنان كه " متقى هندى " در " كنز العمال " روايت مى كند:
ذكر على عبادة، ذكر نام على عبادت است. (1)