پيامبر صلى الله عليه و سلم نماز گزاردند، در حالى كه پيشنماز ملائكه و ارواح انبيا بودند، سپس خواب " عبد الله بن زيد ".
روايات متعددى كه بزرگان اهل تسنن نقل نموده اند، اين معنا را تأييد مى كند كه مبدأ اذان وحى است، نه رؤيا.
در اينجا بعضى از روايات را ذكر مى كنيم:
عن ابن عمر عن أبيه، قال:
لما أسرى بالنبى أوحى الله اليه الأذان فنزل به فعلمه بلالا، (1) هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و سلم به معراج رفت، خداوند اذان را به ا و وحى نمود، پس پيامبر صلى الله عليه و سلم اذان را آورد و به " بلال " آموخت.
چنان كه ملاحظه مى كنيد، اين روايت مبدأ اذان را وحى و در " ليلة الاسراء " مى داند. پس اين مسأله هيچ ارتباطى به قضيهء رؤيا ندارد، زيرا آنان كه قضيهء رؤيا را نقل مى كنند، آن را مربوط به مدينه و مدتها پس از هجرت پيامبر صلى الله عليه و سلم مى دانند كه اسلام استحكام يافته بود و نماز و روزه و زكات تشريع شده بود و حدود اقامه مى شد و حلال و حرام تحقق پيدا كرده بود. (2) اين در حالى است كه اسراء، قبل از هجرت و از مسجد الحرام واقع شده بود. بنابر اين، مطابق دلالت اين روايت و نظاير آن، اذان سالها قبل از هجرت تشريع شده بود. (3)