تشيع در تسنن (فارسي) - السيد محمد رضا مدرسي - الصفحة ١٩٥
مقدمه الحمدلله رب العالمين و صلى الله على محمد وآله الطاهرين وصحبه المنتجبين ولعنة الله على أعدائهم إلى يوم الدين.
اذان در لغت به معنى اعلام است، (1) چنان كه خداوند متعال در قرآن كريم مى فرمايد:
* (وأذان من الله ورسوله الى الناس يوم الحج الاكبر ان الله برئ من المشركين ورسوله) *، (2) و اعلانى است از خدا و رسولش به مردم، روز حج اكبر، به درستى كه خدا و رسولش از مشركان بيزارند.
اما واژه ء " اذان " در شرع، اسم براى عبارات خاصى است كه مىشناسيم.
در اين رساله، چند موضوع را درباره ء اذان، بر اساس مدارك اهل تسنن

1. چنان كه در " مجمع البحرين " آمده است: " اذان " از ريشهء " اذن " به معناى " علم " يا " اجازه " است.
درباره ء وزن و ريشهء لغوى واژه " اذان " دو احتمال داده شده است: الف) اصل آن " ايذان " بر وزن " افعال " باشد، چنان كه " امان " به معناى " ايمان " و " عطا " به معناى اعطاست. ب) بر وزن " فعال " به معناى " تفعيل " باشد، چنان كه " سلام " به معناى " تسليم " و " كلام " به معناى " تكليم " است.
(ويراستار) 2. سوره ء التوبه، آيهء 3.
(١٩٥)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 189 190 191 192 193 195 196 197 198 199 200 ... » »»