2) تبعيض، مثل قول كسى كه مى گويد: " أخذت بثوبه وعضده ". (1) وجود " باء " تبعيض در كلام عرب قابل انكار نيست، چنان كه نظر نحويون كوفه همين است. افرادى كه " باء " را براى تبعيض مى دانند، مسح بخشى از سر را واجب دانسته اند. آنان براى تأييد اين مدعا به حديث " مغيره " نيز تمسك كرده اند كه گفت:
إن النبى صلى الله ‌عليه و سلم توضأ فمسح بناصيته وعلى العمامة، پيامبر صلى الله عليه و سلم وضو گرفت و جلوى سر و روى عمامه را مسح فرمود.
" ابن قدامه " در كتاب " المغنى " مىنويسد:
از " احمد " نيز روايت شده است كه مسح بعض سر را جايز مى داند. (2) او ادامه مى دهد:
" ابوالحارث " مى گويد: به " احمد " گفتم: اگر كسى بخشى از سر را مسح كند و بخشى را ترك كند، آيا كفايت مى كند؟ پاسخ داد: كافى است. (3) از " عايشه "، " عثمان " و " ابن عمر " نقل شده است كه آنان جلو سر را در هنگام وضو مسح مى كردند. (4) در " المغنى "، " حسن "، " ثورى "، " اوزاعى " و اصحاب رأى را از قائلين به وجوب مسح بعض سر شمرده است. (5)