و او را " باهر " مىگفتند از بهر آنكه به غايت صاحب جمال بود و متولى صدقات رسول الله (صلى الله عليه وآله) و صدقات امير المؤمنين (عليه السلام) بود (مادر او) مادر برادرش محمد الباقر و نسل او اندك است از محمد الارقط، تنها مىگويند كه ميان او و ميان جعفر الصادق حكايتى شده بود، و او آب دهن بر روى جعفر انداخت، پس جعفر بر او دعا كرده بود، و روى او ارقط شد و زشت.
و نسل محمد از اسماعيل تنها، و نسل اسماعيل از دو پسر حسين كه او را به نفسج مىخوانند، و محمد از نسل الحسين البنفسج اسماعيل الدخ بن الحسين. نسل اسماعيل منتهى مىشود به عبد الله بن الحسين بن اسماعيل مذكور.
و نسل عبد الله از دو پسر حمزة الاصم (كه) در رى بود و از آنجا بقم رفت، وعلى كه او را در دارا مىخوانند در رى، و بيشتر نسل او در آنجا مىباشد، و در جرجان و از نسل محمد بن اسماعيل بن الارقط اسماعيل الناصب، و احمد الدخ از فرزندان احمد الدخ عبد الله در ايام المستعين العباسى خروج كرده بود، و او را بگرفتند و به سامرا بردند، و او را نسل است از ايشان در مصر، أبو القاسم عبد الله، كه او را به ليله مىخوانند ابن المحسن بن عبد الله بن محمد طالوت بن عبد الله مذكور، و بقيه بنى عبد الله در مصر مىباشند.
و از فرزندان احمد الدخ نيز حمزة بن احمد نسل دارد از ايشان، أبو الحسن على الزكي (تا آخر آنچه از فصول الفخريه نقل شد حرفا به حرف).
نگارنده گويد از ملاحظه " عمدة الطالب "، بر مىآيد كه نام چند نفر از افراد اين سلسله از اين دو كتاب ساقط شده (و يا براى) اختصار حذف شده است، و چون آن كتاب سه مرتبه طبع شده، و بطور آسانى و سهولت و كثرت و وفور در اختيار مطالعه هر فرد قرار مىتواند گرفت، ملاحظه تفصيل اين نسب را به آن كتاب محول مىداريم، كه