دان و ظرف عنبر و معجون و ترياك دان ونحو اينها و اگر چه ظروف مىباشند زيرا كه موجود در اخبار لفظ آنيه است و بودن آن مرادف با ظرف غير معلوم است بلكه معلوم العدم است و اگر چه احوط در جمله از مذكورات اجتناب است بلى باكى نيست به لوله دعاى از نقره بلكه از طلا نيز وبالجمله مناط صدق انيه است و با شك در آن محكوم است به برائت (مسألة 10) در حرمت خوردن و آشاميدن از ظرف طلا فرقى نيست ما بين آنكه لب و دهان بر آن گذارد يا لقمه از آن بردارد و در دهان گذارد بلكه حرام است اگر ظرف طعام را در سينى طلا يا نقره گذارد و هم چنين است هر گاه فنجان را در نعلبكى طلا يا نقره گذارد و هم چنين است اگر چيزى در ظرف طلا يا نقره باشد و آن را خالى كنند در ظرف ديگر به جهت خوردن و آشاميدن نه از براى مجرد خالى كردن ظاهر آنست كه در اين صورت نيز حرام باشد به جهت آنكه اين را استعمال مىگويند بلكه بعيد نيست حرمت چايى خوردن در موردى كه سماور طلا يا نقره باشد و اگر چه بقيه اسباب از غير طلا و نقره باشد حاصل اين كه در مذكورات چنانچه استعمال حرام است فعل اكل و شرب نيز حرام است بلى ماكول و مشروب حرام نيست پس اگر در نهار ماه رمضان باشد صدق نمىكند كه افطار به حرام كرده است تا كفاره جمع در آن باشد اگر چه اصل افطار حرام و بر وجه حرام نيز واقع شده است و هم چنين است حال در اكل وشرب از ظرف غصبى (مسألة 11) بعضى علما فرموده اند كه اگر كسى خادم خود را امر كند كه چاى از مثل قورى طلا يا نقره بريزد در فنجان چينى مثلا و بدهد به شخص ديگر چنانچه آن خادم وآمر معصيت كرده اند همچنان شخص كه گرفته و آشاميده بعيد نيست كه معصيت كرده باشد (مسألة 12) هر گاه ماكولى يا مشروبى در ظرف طلا يا نقره باشد و آن را خالى كنند در ظرف ديگر به قصد خلاصى از خوردن در آن ظرف اين تصرف حرام نيست (مسألة 13) هر گاه آب وضو يا غسل منحصر باشد در آبى كه در ظرف طلا يا نقره است پس اگر ممكن باشد كه آن را خالى كند در ظرف ديگر واجب است و اگر ممكن نيست مامور است به تيمم و اگر وضو يا غسل كند با آن ظرف باطل است به هر قسم كه باشد چه آب را بدست ونحو آن برداشته استعمال كند و چه به همان ظرف آب را بر محل وضو يا غسل بريزد و چه ارتماس كند در آن و اگر آب ديگر داشته باشد يا ممكن باشد خالى كردن در ظرف ديگر ومع ذلك وضو يا غسل كند از آن باز اقوى بطلان آن است زيرا كه ولو مامور به تيمم نبوده الا آنكه چون وضو