بگيرد پس از آن معلوم شود كه پيش از وضوى احتياطى محدث بوده همان وضوى احتياطى او را كافى است و ثانيا واجب نيست (فصل دوم) در غايات وضوءات واجبه ومستحبه است يعنى امورى كه وضوء را از براى انها خواسته اند چه شرط صحت باشد مثل نماز يا شرط كمال مثل قرائت قرآن يا شرط تحقق مثل كون بر طهارت يا شرط جواز مثل مس كتابت قرآن يا رافع كراهت مثل اكل وشرب يا هيچ يك از انها نباشد مثل اين كه نذر كرده باشد وضوء گرفتن را كه غايت وضو در اين صورت امتثال امر نذر است و ممكن است درج اين قسم در آنچه شرط تحقق آن است اما غايات وضوء واجب پس بدان كه وضو واجب مىشود از براى نماز واجب چه اداء باشد چه قضاء قضاء از خود شخص باشد يا از غير و از براى اجزاء فراموش شده آن بلكه سجده سهو بنا بر احوط و واجب است نيز از براى طواف واجب وان طوافيست كه جزء حج يا عمره باشد و اگر چه حج و عمره مندوب باشند بلى طواف مستحبى يعنى آنكه جزء حج و عمره نيست طهارت از براى آن واجب نيست اگر چه شرط صحت نماز آن است و واجب مىشود نيز بسبب نذر و عهد ويمين و واجب است نيز از براى مس كتابت قرآن اگر واجب شود به نذر يا نحو آن يا آنكه در موضع نامناسبى افتاده باشد كه واجب باشد بر داشتن آن وموقوف باشد بر مس خط آن يا نجس شده باشد و تطهير آن موقوف باشد بر مس خط آن و لكن وجوب وضو در اين دو صورت بر تقديريست كه تأخيرى كه بواسطه وضو گرفتن واقع مىشود موجب هتك حرمت قرآن نباشد و الا واجب است مبادرت بان بدون وضو وملحق است به قرآن اسماء الهى و صفات خاصه او نه اسماء پيغمبران و امامان عليهم السلام و اگر چه احوط است و مخفى نيست كه وجوب وضو در جميع مواردى كه شمرده شد ر صورتى است كه به نذر ونحو آن واجب شده باشد تابع نذر است پس اگر نذر كرده كون بر طهارت را واجب نيست مگر در وقتى كه محدث باشد و اگر نذر كرده وضو تجديدى بگيرد واجب است و اگر چه با وضو باشد (مسألة 1) هر گاه نذر كرد كه از براى هر نماز وضو رافع حدث بگيرد پس اگر وضو داشته باشد واجب است كه آن را باطل كند و دو مرتبه وضو بگيرد لكن در صحت مثل اين نذر با طلاق آن تامل است (مسألة 2) وضوئى كه به جهت نذر واجب مىشود چند صورت دارد (اول) اين كه نذر كند عملى را كه صحت آن مشروط