(مسألة 6) در ساتر فرقى ما بين افراد آن نيست پس جايز است پوشانيدن بهر چه كه ستر بان عمل ايد حتى بدست خود يا دست زوجه و كنيز خود (مسألة 7) واجب نيست ستر عورت در تاريكى كه مانع رؤيت باشد يا كسى حضور نداشته باشد يا آنكه كور باشد يا معلوم باشد كه نظر نخواهد كرد (مسألة 8) جايز نيست نظر كردن بنا محرم يا به عورت غير از پشت شيشه يا در اينه يا در آب صاف كه عكس آن نمايان باشد (مسألة 9) جايز نيست ايستادن در مكانى كه علم دارد به اين كه نظرش به عورت غير ميافتد بلكه واجب است از آنجا برود يا چشم خود را به پوشد و اگر علم نداشته باشد بلكه شك يا مظنه داشته باشد جايز است و لكن احوط نيز نه ايستادن يا پوشانيدن چشم است (مسألة 10) هر گاه شك داشته باشد در وجود ناظر يا در بودن نظر آن محترم پس احوط پوشانيدن است (مسألة 11) هر گاه شخص مضطر شد به نظر كردن به عورت غير مثل آنكه در مقام معالجه باشد پس احوط آنست كه اينه را مقابل عورت او گذارد و در آن نظر كند اگر كفايت كند و اگر چاره نباشد جز نظر كردن پس باكى ندارد (مسألة 12) حرام است در حال تخلى رو به قبله و پشت به قبله كردن بجميع مقاديم بدن هر چند عورت خود را از آن سمت بگرداند و مراد بمقاديم بدن سينه و شكم و زانوها است و احوط ترك استقبال واستدبار به عورت تنها است هر چند مقاديم بدن منحرف باشد و فرق نيست در حرمت استقبال واستدبار ما بين ابنيه وصحارى وقول بعدم حرمت در اول ضعيف است و قبله منسوخه مثل بيت المقدس حكم قبله فعلى ندارد و اقوى عدم حرمت استقبال واستدبار است در حال استبراء و استنجاء و اگر چه ترك احوط است و اگر مضطر شود بارتكاب يكى از اين دو يا كشف عورت در نزد ناظر محترم اختيار كند يكى از اين دو را و اگر قبله مشتبه باشد فحص و اجتهاد كند و با عدم علم بعيد نيست عمل بمظنه و اگر قبله مردد شد ما بين دو جهت متقابل اختيار كند يكى از دو جهت ديگر را و اگر قبله مردد شد ما بين دو جهت متصل پس مثل آنست كه مردد ما بين چهار جانب باشد كه تكليف ساقط است و مخير است ما بين جهات اربعه (مسألة 13) احوط آنست كه طفل را در حال تخلى رو به قبله و پشت به قبله ننشاند و هر گاه صبى يا مجنون در حالى تخلى رو به قبله يا پشت به قبله نشسته باشند واجب نيست منع انها و واجب است ردع بالغ عاقل عالم به حكم و موضوع از باب نهى از منكر و اگر جاهل به حكم