متنجسى را شست و يقين كرد به طهارت آن و بعد از زمانى شك كرد در اين كه آيا ازاله عين كردم يا نه يا بقاعده شرعيه تطهير كردم يا نه حكم مىشود به پاكى مگر آنكه عين نجاست سابقه در آن به بيند و اگر نجاستى در آن ببيند و شك كند كه آيا نجاست سابقه است يا اين كه بعد طارى شده است (مسألة 4) هر گاه بداند نجاست چيزى را و لكن شك داشته باشد در اين كه عين دارد يا نه مىتواند بنا را بر نداشتن عين گذارد پس لازم نيست چندان بشويد كه علم پيدا كند بزوال عين بر تقدير وجود آن و اگر چه احوط است (مسألة 5) وسواسى رجوع كند در تطهير بمتعارف و لازم نيست كه علم وجدانى حاصل بزوال نجاست (فصل سيم) در حكم ظروف است بدان كه جائز نيست استعمال ظروف معموله از پوست نجس العين يا از پوست ميته در چيزهائى كه طهارت در آن شرط است از خوردن و آشاميدن و وضو و غسل بلكه احوط عدم استعمال آن است در غير چيزهاى مشروط به طهارت نيز بلكه احوط عدم استعمال غير ظرف از انها و غير استعمال از سائر انتفاعات ديگر است پس احوط ترك جميع انتفاعات است از انها و اما استعمال وانتفاع بميته غير نجس مانند جلد ماهى پس حرمت آن معلوم نيست اگر چه احوط در آن ترك است و هم چنين جايز نيست استعمال ظروف مغصوبه مطلقا و وضو و غسل بان در حال علم وانحصار باطل است بلكه با عدم انحصار نيز باطل است بلى اگر آب آن را در ظرف مباح بريزد و وضو و غسل كند صحيح است و اگر چه از جهت تصرف در غصبى معصيت كرده (مسألة 1) ظروف مشركين و كفار محكوم به طهارت است ما دامى كه معلوم نباشد كه با رطوبت مسريه انها را مباشرت كرده اند و هم به شرط آنكه از پوست حيوان نباشد و الا محكوم به نجاست خواهد بود مگر در وقتى كه معلوم باشد تذكيه حيوانش يا سبق يد مسلم بر آن و در حكم پوست است چيزهاى ديگر كه محتاج بتذكيه است و در يد ايشان است مانند گوشت و پيه و دنبه كه اينها نيز ميته محسوب است و نجس خواهد بود مگر با علم بتذكيه يا سبق يد مسلم بر آن و اما چيزهائى كه محتاج بتذكيه نيست پس محكوم به طهارت است مگر با علم به نجاست و كفايت نمىكند مظنه كردن بملاقات ايشان انها را با رطوبت و آن چه مشكوك باشد كه آيا از پوست حيوان است يا از پيه و دنبه آن يا نه محكوم است به نبودن از آن و محكوم است به طهارت و اگر چه از كافر گرفته شود (مسألة 2) جايز است استعمال ظروف خمر بعد از تطهير و اگر چه از چوب يا كدو