يعنى خداى متعال حج را بر كسانى كه مستطيع و متمكن از رفتن به سوى آن هستند واجب فرموده، و هر كه كفر ورزد (به خود زيان رسانده، چرا كه) خداوند از همه جهانيان بى نياز است.
و از حضرت امام صادق (عليه السلام) روايت شده كه فرمودند: هر كس از دنيا برود و حجة الاسلام را بجا نياورد، بى آن كه بر اثر تنگدستى يا بيمارى از آن بازمانده يا آن كه ظالمى از رفتنش جلوگيرى كرده باشد، چنين كسى هنگام مرگ يهودى يا نصرانى مرده است.
(مسأله 1): وجوب حج پس از تحقق شرايط آن فورى است; و بايد در سال استطاعت انجام شود.
و اگر كسى از روى نافرمانى و عصيان، يا به جهت عذرى كه پس از استطاعت شرعى بوجود آمده، آن را ترك كرد واجب است در سال بعد بجا آورد. و در صورت ترك آن، بايد در سال سوم انجام دهد، و همين طور....
و تأخير آن بدون عذر سهل انگارى و حرام است.
(2): هر گاه استطاعت حاصل شد و به جا آوردن حج متوقف بر مقدمات و تهيه وسايلى بود، بايد هر چه زودتر تهيه كرده و خود را آماده سازد.
و هر گاه قافله هاى متعددى باشد كه يكى پس از ديگرى