(292): هر گاه يقين داشته باشد كه هفت شوط بجا آورده و شك كند زيادتر بوده يا نه - مثلا احتمال بدهد كه شوط آخرى شوط هشتم بوده - چنانچه شكش بعد از تمام شدن شوط آخر باشد يعنى به حجر الاسود رسيده، بنابر احتياط واجب بايد نماز طواف را بخواند و سپس طواف و نمازش را اعاده كند، و چنانچه شكش قبل از تمام كردن شوط آخر باشد طوافش باطل است. و احتياط مستحب اين است كه به قصد رجاء تمامش كند و نماز طواف بخواند، سپس طواف و نمازش را اعاده نمايد.
(293): هر گاه بين شش و هفت، يا پنج و شش، و هم چنين عددهاى كمتر، شك كند طوافش باطل است. و احتياط غير لازم آنست كه بنا را بر اقل بگذارد، و طواف را تمام كرده نماز طواف بجا آورد سپس دوباره طواف و نمازش را اعاده نمايد. و هم چنين است اگر شك كند كه شش شوط بجا آورده يا هشت شوط.
(294): اگر بين شش و هفت شك نمود و به خاطر ندانستن حكم بنا را بر شش گذاشت و طواف را تمام كرد، لازم است نماز طواف را بجا آورد و طواف را اعاده كند. و چنانچه بر نادانى خود باقى ماند تا وقتى كه تداركش ممكن نباشد، طوافش بدون اشكال صحيح است، به جهت حديث صحيح در اين موضوع.