يا بعد از آن فرقى ندارد، بلكه ظاهر اين است كه قبل از ماه‌هاى حج تصرف جائز نيست، بلى اگر تصرف كرد و آن را فروخت يا بخشيد يا بنده اى بود و آزادش كرد، تصرفش صحيح است هر چند گناهكار خواهد بود.
مسأله 41 - ظاهر اين است كه مالك بودن زاد و راحله معتبر نيست، پس هر گاه نزد انسان مالى باشد كه تصرف در آن جائز باشد حج بر او واجب است، البته در صورتى كه كفاف مخارج حج را بدهد و شرائط ديگر را نيز دارا باشد.
مسأله 42 - همچنان كه داشتن توشه و وسيله سوارى و مخارج حج براى رفتن در اول لازم است، براى برگشتن، و تا آخر نيز لازم است، ك يعنى بايد انسان داراى آنها باشد چه هنگام رفتن و چه هنگامى كه مشغول اعمال حج است و چه هنگام بازگشت به وطن، پس اگر مالى كه داشت در بلد خودش يا در راه تلف شد حج بر او واجب نخواهد بود، و اين امر كشف مىكند از اين كه از اول استطاعت