فروختن چيزهاى ضرورى زندگى مانند منزل مناسب شأن و رختهاى كه براى زينت و آبرو دارد، و اثاث منزل، و ابزار كار كه براى زندگى به آنها احتياج دارد و مانند آنها مثل كتاب نسبت به اهل علم كه براى تحصيلاتش لازم است واجب نيست و خلاصه آنچه در زندگى انسان مورد حاجت است و صرفش در راه حج سبب بيچارگى و مشقت شود، فروشش واجب نيست. بلى اگر آنها بيشتر از حاجتش باشد واجب است مازاد را براى هزينه حج بفروشد، بلكه كسى كه داراى منزلى است كه مثلا دويست هزار تومان مىارزد و مى تواند آن را فروخته و منزل ديگرى به كمتر خريدارى نموده و بدون مشقت در آن زندگى كند، و تفاوت دو قيمت وافى به هزينه حج و هزينه زندگى زن و بچه وى باشد، لازم اين عمل را انجام داده و به حج برود.
مسأله 23 - هر گاه انسان مالى داشته باشد كه به جهت احتياج به آن فروشش براى حج واجب نبوده، بعدا از آن مستغنى شده و ديگر حاجتى به آن ندارد، واجب است آن را فروخته و حج نمايد. مثلا خانمى كه داراى زينت و