سال وفا نكند يا صاحب ملكيكه حاصلش كافي نباشد يا تاجريكه ربح تجارتش كمتر از مصارف سال باشد كه نبايد بر خصوص باقى مانده اقتصار كنند بلكه جايز است بقدر مصارف چند سال باو دهند يا قدرى كه عرفا غنى شود باو دهند هر چند احوط اقتصار است بلى در صورتيكه بتدريج باو دهند بعد از آنكه مؤنه سال را دارا شد ماداميكه باين مقدار دارد جايز نيست از زكوة چيزى ولو كمى باو دهند (مسألة 3) خانه محل سكنى وخادم واسب سوارى كه بحسب حال براى بقاء عزت وشرف خود محتاج بان باشد مانع نيست از آنكه زكوة باو دهند يا بگيرد بلكه هر چند متعدد باشد با فرض احتياج بان وهم چنين داشتن رختهاى زمستانه وتابستانه براى سفر وحضر ولو براى تجمل وداشتن اسباب خانه از فرش وظرف وساير لوازم آن مانع نيست ونبايد آنهارا بفروشد وصرف مؤنه كند بلكه اگر آنها را نداشته باشد ومحتاج بان باشد جايز است از زكوة بگيرد وبخرد چنانچه جايز است بگيرد وخانه وخادم واسب سوارى وكتب علميه وامثال آنها بخرد بااحتياج با آنها بلى هر گاه زياده از مقدار حاجت بحسب حال خود داشته باشد بايد زايد را صرف مؤنه كند بلكه اگر خانه او زايد بر قدر حاجتش باشد وممكنش باشد زايد را بفروشد بايد بفروشد وصرف مؤنه خود كند بلكه اگر رفع حاجتش بخانه يا غلام يا اسب ونحوان كه قيمت آن كمتر باشد ميشود احوط آن است كه آن را بفروشد وازران تر بخرد (مسألة 4) كسيكه قادر بر كسبى باشد لكن انكسب منافى شانش باشد مثل آنكه بتواند هيزم يا حشيش بياباني بياورد ولكن لايق بحالش نباشد جايز است زكوة بگيرد وهم چنين اگر بسبب پيرى يا مرض يا ضعف كسب بر او مشكل وبا مشقت باشد واجب نيست (مسألة 5) صاحب صنعت كه بسبب نبودن اسباب آن نتواند بكارش مشغول شود يا بجهة آنكه صنعت او طالب ندارد جايز است زكوة بگيرد (مسألة 6) كسيكه صنعتي ندارد ولى ميتواند بى مشقت ياد گيرد ايا ياد گرفتن آن واجب وگرفتن زكوة بر او حرام است يا نه اشكال است واحوط آن است ياد بگيرد وبعد از آن زكوة نگيرد و ماداميكه مشغول تعليم است گرفتن زكوة ضرر ندارد (مسألة 7) كسيكه نتواند تمام سال كسب كند مگر يك روز يا يك هفته خاصى مثلا وبهمان كسب مؤنه سالش را ميتواند تحصيل كند ولكن در آنروز يا آن هفته كسب نكند وبعد آن قادر نباشد دور نيست بتواند زكوة بگيرد زيرا كه فقيربر او صادق است هر چند بگوئيم بترك كسب آنروز