كرايه دهد براى حج يا زيارت وبالتبع خود او هم حج يا زيارت بعمل اورد كه بايد اتمام نمايد (مسألة 46) ظاهر ان است حملدارها كه سالى يك مرتبه در خصوص ماه هاى حج سفر مىكنند واجب باشد قصر كنند بخلاف كسيكه سفر حج را عمل خود قرار داده در تمام سال مثل كسانيكه حيوانات خود را كرايه دهند از راه هاى دور در رفتن وبرگشتن كه تمام سال يا معظم ان را فرا گيرد كه بايد تمام بخوانند (مسألة 47) مكارى كه شغل او ان است كه حيوان خود را در تابستان كرايه مىدهد مثلا ودر زمستان در منزل خود مىماند يا بعكس ظاهر ان است كه بايد تمام كند واحوط جمع است (مسألة 48) كسيكه شغل او رفت وامد تا كمتر از مسافت باشد مثل هيزم كن ونحو ان اگر سفر كند بايد قصر كند هر چند براى هيزم كنى باشد مگر انكه بهمان رفت وامد بكمتر از مسافت در عرف صدق سفر كند كه ممكن است بگوئيم در صورتيكه بحد مسافت سفر كند نيز بر او تمام واجب باشد خصوصا اگر سفر كند براى شغل خود مثل هيزم كنى (مسألة 49) كسيكه شغل او سفر باشد كه بايد تمام كند در وجوب تمام بر او شرط است كه جائى ده روز نمانده باشد چه در بلد خود يا غير ان والا حكم عمليت سفر منقطع مىشود وهر گاه بعد از ماندن ده روز بخواهد سفر كند در سفر اول قصر كند ودر سفر دويم تمام كند چه رسد بسفر سيم هر چند احوط در هر دو جمع است ودر اين حكم فرقى نيست بين مكارى وملاح وقاصد وغير انها از كسانيكه شغل انها سفر باشد واگر كمتر از ده رو ز جائى بماند بايد تمام كند هر چند با ماندن پنج روز نيز احوط جمع است ودر ماندن اين ده روز فرق نيست بين انكه با قصد بماند يا نه در بلد خود يا غير ان كه حكم منقطع مىشود لكن احوط با اقامه در غير بلد خود بدون قصد جمع است در سفر اول (مسألة 50) كسيكه شغل او سفر نباشد ولكن اتفاقا چند سفر پى در پى نمود نبايد تمام كند هر چند از اول قصد چند سفر پى در پى نموده باشد پس هر گاه مثلا در بعض مزارع خود طعامى دارد مىخواهد ان را در سه سفر يا زياده حمل ببلد كند با حيوان خود يا ديگرى در تمام سفرها بايد قصر كند وهم چنين كسيكه مىخواهد نقل مكان كند از بلدى ببلد ديگر ومحتاج شود كه چند مرتبه برود وبرگردد براى حمل اسباب خانه خود بايد قصر كند (مسألة 51) كسيكه شغل او سفر باشد شرط نيست انكه كيفيات و خصوصيات سفرهاى او يك طور باشد از حيث طول سفر وكوتاهى ان واز حيث چيزيكه بان نقل اجناس مىكند واز حيث