انكه سفر كند براى كار حرامى مثل انكه سفر كند براى كشتن نفس محترمه يا براى دزدى يا زنا يا براى اعانت ظالم يا براى گرفتن مال مردم بظلم وامثال انها بخلاف سفريكه براى معصيت نباشد لكن در اثناء ان من باب الاتفاق حرامى بجا اورد مثل غيبت وشرب خمر وزنا وامثال ان كه بقصد انها سفر نكرده باشد موجب اتمام نمىشود بلكه واجب است بر او قصر وافطار (مسألة 27) هر گاه سفر مستلزم ترك واجبى باشد مثل انكه مديون سفر كند با مطالبه طلبكار ودر حضر ممكن الاداء باشد نه در سفر ونحو ان ايا موجب تمام است يا نه اقوى آنست كه هر گاه بقصد ترك واجب سفر نمايد موجب تمام است والا فلا ولكن احوط در دويم جمع است (مسألة 28) هر گاه سفر مباح باشد ولكن حيوان غصبى سوار شود يا بر زمين غصبى راه رود اقوى وجوب قصر واحوط جمع است (مسألة 29) تابع جائر هر گاه مجبور يا مكروه بتبعيت باشد يا انكه بسفر خود قصد كند دفع ظلم از مظلومى وامثال ان را از اغراض صحيحه مباحه يا راجحه بايد قصر كند بخلاف صورتيكه مختار باشد وتبعيت او اعانت جائر در جور باشد كه بايد تمام كند هر چند سفر جائر بقصد معصيت نباشد كه در اين صورت تابع بايد تمام ومتبوع قصر كند (مسألة 30) تابع جائر كه او امر متبوع را امتثال مىكند اگر مامور بسفر شود بقصد امتثال امر او هر گاه سفر او اعانت انظالم در ظلم محسوب شود حرام وموجب تمام است هر چند ان سفر با قطع نظر از اعانت بر ظلم مباح باشد واحوط جمع است بخلاف صورتيكه اعانت بر ظلم محسوب نشود كه بايد قصر كند (مسألة 31) سفر صيد هر گاه براى تحصيل قوت خود يا قوت عيال باشد موجب قصر است وهم چنين در صورتيكه براى كسب باشد هر چند احوط در ان جمع است بخلاف سفر صيديكه براى لهو باشد چنانچه قصد ابناء دنياست كه بايد تمام كند وفرقى نيست ميان صيد بيابانى يا دريائى چنانچه فرقى نيست با فرض انكه بقدر مسافت باشد ميان انكه صيد اطراف بلد باشد يا دور از بلد ونه ميان انكه سفر او سه روز طول بكشد يا نه بنابر اصح (مسألة 32) در حال بر گشتن از سفر حرام اگر توبه كرده بايد قصر كند والا دور نيست وجوب اتمام زيرا كه برگشتن از ان نيز جزء سفر معصيت محسوب است لكن احوط در اين صورت جمع است (مسألة 33) مباح بودن سفر چنانچه شرط است در ابتداء ان در استدامه ان نيز شرط است پس كسيكه ابتداء سفر او مباح باشد ودر اثناء راه قصد معصيت كند وجوب قصر ساقط واتمام بر او واجب مىشود هر چند قطع