رسول خدا واوصياء او سلام الله عليهم اجمعين بايستد ونيابت ان بزرگواران كند وحال انكه دل او از دل مشتى عوام ضعيف النفس كه عقب او ايستاده اند از خوف وخشيت وعظمت وجلالت پروردگار عالميان كمتر متأثر گردد ايا نبايد خجالت كشد از خدا وپيغمبر ص كه حال او از كثرت مامومين وكمى ايشان مختلف گردد پس هر كه خواهد امامت جماعت كند بايد اولا خود را امتحان كند هر وقت تهذيب اخلاق كرده واين صفات خبيثه را از دل دور كرده انوقت امامت كند والا ترك كند وعلامت ان اين است كه امامت خود وغير خود نزد او مساوى باشد واز امام بودن وماموم بودن مضايقه نداشته باشد وبايد محرك وباعث امامت او محض قربت واميد ثواب باشد پس هر گاه در يكى از زاويه هاى دل او اثرى از حب جاه وشهرت وحصول مرتبه در دلهاى مردم يا تحصيل معاش وگذران باشد واى بر او كه خود را بهلاكت افكنده (مسألة 1) در نماز جمعه جماعت واجب وشرط صحت ان است وهم چنين در نماز عيدين با اجتماع شرايط وجوب وهم چنين واجب است بجماعت گذاردن نماز بر كسيكه قرائت او درست نباشد با انكه قدرت بر تعلم داشته باشد ولكن وقت او براى تعلم تنگ باشد بخلاف صورتيكه از تعلم عاجز باشد كه جماعت بر او واجب نيست هر چند احوط است وگاهى واجب مىشود بجماعت گذاردن نماز بنذر يا عهد يا يمين ولى اگر خلاف كند نماز او صحيح است هر چند عمدا ترك جماعت كند ودر صورت عمد كفاره بر او لازم است وظاهرا جماعت واجب باشد در صورتيكه ترك وسواس موقوف بر ان باشد وهم چنين واجب است جماعت در صورتيكه كمتر از يك ركعت باخر وقت مانده وامام جماعتى حاضر ودر ركوع باشد كه بر فرض بجماعت اوردن يك ركعت را درك مىكند يا بسبب انكه خودش كند قرائت باشد بلكه دور نيست وجوب جماعت بامر يكى از والدين (مسألة 2) مشروع نيست جماعت در نمازهاى ندبى اصلى هر چند واجب شود بنذر وامثال ان حتى در نماز غدير بنابر اقوى مگر در نماز استسقاء بلى باكى نيست بجماعت كردن نمازيكه در اصل واجب بوده وبالعرض مستحب شود مثل نماز عيدين در زمانيكه شرايط وجوب ان موجود نباشد ومثل انكه نمازى را بفرادى كرده وبجماعت اعاده كند ومثل قضاء فوائت ميت كه كسى تبرعا بجا اورد ومثل نمازيكه از باب احتياط استحبابى بخواهد اعاده كند (مسألة 3) جايز است اقتدا كردن هر كدام از نمازهاى يوميه را بكسى كه نماز ديگر از يوميه بجا مىاورد هر كدام