(مسألة 30) در صورتيكه احتمال دهد كه ذمه او مشغول باشد بنمازى يا نمازهاى عديده اگر چه يقينى نباشد سنت است كه از باب احتياط تحصيل يقين بفراغت ذمه كند وهم چنين در صورتيكه در نمازهائيكه كرده احتمال فساد بدهد (مسألة 31) كسيكه نماز قضا بر ذمه او باشد جايز است كه نماز مستحبى بجا اورد بنابر اقوى چنانچه جايز است نافله در وقت فريضه (مسألة 32) كسيكه نماز قضاء بر ذمه او باشد جايز نيست ديگرى را نايب بگيرد براى نماز خود ماداميكه زنده است اگر چه عاجز شده باشد از بجا اوردن ان (مسألة 33) جايز است نماز قضا را بجماعت بعمل اورد چه نماز امام نيز قضا باشد يا اداء بلكه بجماعت بجا اوردن ان سنت است وواجب نيست كه نماز امام وماموم متحد باشد بلكه جايز است اقتدا كردن هر كدام از يوميه بديگرى (مسألة 34) احوط آن است كه كسانيكه از نماز مختار معذور مىباشند قضاء نماز را تاخير بيندازند تا زمان رفع عذر مگر انكه بدانند كه تا اخر عمر عذر انها مرتفع نخواهد شد يا بترسند از مرگ مفاجات (مسألة 35) مستحب است طفل مميز را عادت دهند بر قضا كردن نمازهائيكه از او فوت شده چنانچه سنت است عادت دادن انها بر بجا اوردن فرائض ونوافل بلكه بر هر عبادتى واقوى مشروعيت وصحت عبادات انهاست (مسألة 36) واجب است بر ولى كه منع كنند اطفال را از آنچه مضر بانها يا بديگران باشد واز آنچه از شريعت مقدسه معلوم باشد كه وجود آن را در خارج نخواسته اند بسبب فساد ان مثل زنا ولواط وغيبت بلكه غنا نيز على الظاهر واز خوردن اعيان نجسه واشاميدن ان از چيزهائيكه مضر است بخلاف چيزهاى متنجس كه منع كردن ايشان از انها واجب نيست بلكه حرمت خورانيدن ان بايشان معلوم نيست واما پوشيدن حرير وطلا ونحو ان كه بر مرد حرام است اقوى آنست كه منع پسر مميز از انها واجب نيست چه رسد بغير مميز بلكه باكى ندارد كه بانها به پوشانند اگر چه بهتر ترك آن است بلكه بهتر منع كردن از ان است (فصل دويم) بدان كه هر گاه نماز يا روزه يا نحو انها از عبادات از ميت فوت شده جايز است كسى را اجير كنند كه قضاء انها را بنيابت ميت بعمل اورد وذمه ميت فارغ مىشود بفعل اجير چنانچه جايز است كسى تبرع كند بنيابت ميت وجايز نيست استيجار يا تبرع بواجبات از زنده اگر چه عاجز از مباشرت باشند مگر در خصوص حج در صورتيكه مستطيع بوده واز مباشرت ان عاجز شده باشد بلى جايز است بعد از بجا اوردن عملى انكه ثواب آن را براى زنده يا مرده