در يك زمان آن را بجا اورند هر دو صحيح است با انكه بر ذمه ميت يكى بيشتر نبوده ودر روزه قضاء شهر رمضان بر فرض اتحاد قضاء جايز است هر دو با هم شروع بروزه كنند وچون هر دو محكوم بصحت است بعد از زوال بر هيچ كدام افطار ان جايز نيست وبر فرض انكه هر دو افطار كنند بعد از زوال احوط لزوم كفاره است بر هر دو بنابر انكه در قضاء از غير نيز مثل قضاء روزه خود كفاره را واجب بدانيم (مسألة 10) هر گاه ميت وصيت كند باستيجار آنچه بر ذمه او است از نماز وروزه واجير آن را صحيح بعمل اورد از ولى ساقط مىشود (مسألة 11) جايز است براى ولى استيجار كند قضاء ميت را كه بر او واجب شده (مسألة 12) اگر كسى تبرعا قضاء ميت را بجا اورد از ولى ساقط مىشود (مسألة 13) واجب است بر ولى مراعات ترتيب در قضاء نماز ميت واگر نداند بايد احتياط كند بتكرار (مسألة 14) در جهر واخفات مناط حال ولى مباشر است نه ميت پس در قرائت نماز مغرب وعشا وصبح مادر كه مخير بين جهر واختفات بوده پسر بايد بجهر بخواند (مسألة 15) ولى در احكام شك وسهو مراعات تكليف خود كند اجتهادا يا تقليدا نه تكليف ميت بخلاف اجزاء وشرايط نماز كه بايد مطابق تكليف ميت بعمل اورد وهم چنين در اصل وجوب قضاء پس هر گاه مقتضاى اجتهاد يا تقليد ميت وجوب قضاء بر او بوده بر ولى واجب است قضا نمايد هر چند بمقتضاى مذهب ولى بر او واجب نباشد واگر مقتضاى مذهب ميت عدم وجوب قضا بوده بر ولى واجب نيست قضا كند اگر چه بمذهب ولى واجب باشد مگر در صورتيكه بيقين وجدانى قاطع باشد ببطلان مذهب ميت كه بايد مراعات مذهب خود را نمايد (مسألة 16) اگر بداند بر ميت قضاء هست ولكن نمىداند بسبب عذر از او فوت شده يا بدون عذر قضاء ان واجب نيست وهم چنين واجب نيست اگر شك داشته باشد كه از او فوت شده يا نه (مسألة 17) اكبر بودن اولاد محقق مىشود بتقدم تولد نه تقدم انعقاد نطفه پس اگر يكى از دو فززند نطفه او زودتر منعقد شده وديگرى تولد او زودتر باشد ولى دويمى است واكبر توامين طفلى است كه اول متولد شده (مسألة 18) در وجوب قضاء فوائت بر ولى ظاهر آنست كه مختص نباشد بنمازهاى يوميه بلكه هر گاه نذر كرده بوده كه در وقت معين نمازى بخواند واز او فوت شده باشد بسبب عذرى قضاء ان نيز بر ولى واجب باشد (مسألة 19) در وجوب قضاء بر ولى ظاهر كفايت خبر دادن ميت باشد بفوت نمازى بسبب عذر (مسألة 20)