بيك امام پس اگر قصد كند اقتداء بدو نفر را ولو در اقوال وافعال با يكديگر متقارن باشند جماعت باطل است بلى در صورتيكه بوظيفه منفرد عمل نموده وقصد تشريع بان نكرده باشد نمازش صحيح است وواجب است بر ماموم تعيين امام باسم يا وصف يا اشاره بذهن يا اشاره خارجيه وكفايت مىكند تعيين اجمالى مثل انكه نيت اقتداء كند بامام حاضر يا باماميكه مثلا بلند نماز مىخواند ما بين پيشنمازهاى موجود وامثال ان پس اگر نيت كند اقتداء بيكى از اين دو امام يا زيادتر را جماعت او باطل است هر چند قصدش ان باشد كه در اثناء نماز يا بعد از ان معين كند (مسألة 10) جايز نيست اقتداء بماموم پس معتبر است كه امام او ماموم ديگرى نباشد (مسألة 11) اگر كسى شك كند كه نيت اقتدا كرده يا نه بنا گذارد كه نيت اقتدا نكرده وتمام كند نماز خود را بقصد انفراد اگر چه بداند كه بنيت جماعت برخواسته بلى اگر ظاهر شود بر او حالت اقتدا مثل انكه خود را ساكت به بيند ونحو ان اقوى جواز بناء بر جماعت است اگر چه احوط تمام كردن نماز است بقصد فرادى و هر گاه نيت جماعت داشته وخود را در حالت اقتدا به بيند ولكن شك كند كه از اول نماز قصد فرادى كرده يا جماعت امرش اسهل است (مسألة 12) اگر قصد كند اقتداء بامامى بخيال انكه زيد است وظاهر شود كه عمرو بوده پس هر گاه عمرو عادل نباشد جماعت او باطل است بلكه اگر بوظيفه منفرد عمل نكرده نماز او نيز باطل است بخلاف انكه بوظيفه منفرد عمل كرده كه اقوى صحت نماز او است چنانچه اگر در اثناء نماز ملتفت شود كه عمرو بوده كه او را عادل نمىداند هر گاه بوظيفه منفرد عمل كرده تتمه نماز را بفرادى تمام كند واگر عمرو نيز عادل باشد در مسألة دو صورت است (اول) انكه قصد او اقتداء بزيد باشد وگمان كند كه امام حاضر زيد است واو عمرو باشد در اين صورت جماعت او باطل است بلكه نماز او نيز باطل است اگر بوظيفه منفرد عمل نكرده باشد (صورت دويم) آنست كه قصد او اقتداء بامام حاضر باشد وگمان كند كه او زيد است وظاهر شود عمرو است در اين صورت اقوى صحت جماعت ونماز او است ومناط قصد او است نه انكه خيال كرده از باب اشتباه در تطبيق (مسألة 13) اگر دو نفر نماز بخوانند وبعد از نماز معلوم شود كه هر دو قصد امامت براى ديگرى نموده اند نماز هر دو صحيح است بخلاف انكه معلوم شود كه هر دو قصد اقتداء بديگرى كرده باشند كه بايد هر دو نماز را از سر گيرند در صورتيكه بوظيفه منفرد عمل نكرده باشند واگر