اقتدا نكند مگر با اطمينان بدرك ركوع امام اگر چه اقوى جواز اقتداء كردن است با احتمال درك ركوع پس هر گاه درك كرد نماز صحيح والا باطل است (مسألة 27) اگر نيت كند وتكبير بگويد وپيش از رفتن بركوع يا پيش از رسيدن بحد ركوع امام سر بلند كند لازم است يا قصد انفراد كند ونماز خود را تمام كند يا همين طور بايستد تا ركعت بعد وركعت بعد را ركعت اول خود قرار دهد مگر در صورتيكه امام انقدر طول دهد كه از صدق اقتدا عرفا خارج شود وهر گاه پيش از تكبيرة الاحرام بداند كه بركوع امام نمىرسد دور نيست اقتدا جايز باشد وانتظار ركعت بعد را بكشد در صورتيكه طول نكشد بقدرى كه موجب فوت صدق اقتدا شود هر چند خلاف احتياط است (مسألة 28) اگر درك كند امام را در تشهد اخير جايز است اقتدا كند بانكه نيت نماز كند وتكبيرة الاحرام بگويد وبنشيند وتشهد بخواند وبعد از سلام امام برخيزد بدون نيت وتكبير حمد وسوره خود را بخواند وبركوع وسجود رود وانرا ركعت اول قرار دهد وفضيلت جماعت را درك كرده اگر چه ركعت را با امام درك نكرده (مسألة 29) اگر درك كند امام را در سجده اولى يا ثانيه از ركعت اخر امام وبخواهد درك فضيلت جماعت كند نيت كند وتكبير بگويد وبعد از ان متابعت كند امام را در سجود وتشهد وبعد از سلام امام برخيزد واز سر گيرد نماز را هر چند احوط ان است كه نماز را با ان تكبير كه گفته تمام كند وبعد از ان از سر گيرد (مسألة 30) اگر ماموم برسد وبه بيند امام در ركوع است وبترسد كه هر گاه بخواهد بصف رسد واقتدا كند امام سر از ركوع بردارد جايز است همانجا كه هست نيت كند وتكبيرة الاحرام گويد وبركوع رود ودر ركوع يا بعد از سر برداشتن از ان يا در سجود يا بين سجدتين يا بعد از ان يا در حال قيام ركعت بعد راه رود وخود را بصف برساند هر چند براى طلبيدن جاى افضل يا براى فرار از كراهت ايستادن در صف به تنهائى يا براى غير انها باشد چه صف پيش روى او باشد يا پشت سر يا طرف راست يا طرف چپ بشرط انكه راه رفتن موجب انحراف از قبله نشود وما بين او وصف مانع ديگرى نباشد از حايل يا بلندى يا پستى بلى انمقدار دورى از صف كه در حال اختيار جايز نيست در اين صورت ضرر ندارد بنابر اقوى در صورتيكه اقتداء بر ان صادق باشد هر چند احوط دور نبودن بمقداريست كه در حال اختيار جايز نباشد ودر وقت راه رفتن اقوى عدم وجوب كشانيدن پاهاست بلكه مىتواند قدم بردارد وراه برود