معتبر نيست در بينه كه مستند شهادت خود را ذكر كنند بلى اگر شاهدين مستند شهادت خود را در حكم به نجاست ذكر نمودند و دانسته كه مستند ايشان صحيح نيست حكم به نجاست نمىشود (مسألة 5) اگر شاهدين شهادت بر نجاست ندهند بلكه موجب آن را ذكر نمايند كفايت مىكند در حكم به نجاست و اگر چه هر دو يا يكى از ايشان آن را موجب نجاست ندانند پس اگر بگويند اين جامه ملاقات نموده با عرق مجنب به حرام يا ملاقات كرده با آب غساله حكم مىشود به نجاست آن نزد كسى كه عرق جنب به حرام و آب غساله را نجس مىداند اگر چه خود شاهدين آن را پاك شمارند (مسألة 6) اگر شاهدين شهادت به نجاست دهند و لكن مختلف باشد مستند ايشان كافى است در ثبوت نجاست و اگر چه خصوصيت هر يك از آن دو مستند ثابت نگردد چنانچه يكى گويد كه اين جامه ملاقات با بول نموده وان ديگر گويد ملاقات خون كرده در اين صورت اصل نجاست ثابت مىشود لكن نه نجاست بولى و نه نجاست خونى بلكه همان نجاست كه قدر مشترك است ثابت مىشود و اين در وقتى است كه هر يك نافى ديگر نباشند اما در صورتى كه هر يك نفى ديگر كنند چنانچه يكى گويد ملاقات با بول نموده وان ديگري گويند نه چنين است بلكه با خون ملاقات كرده در اين صورت حكم به نجاست مشكل است (مسألة 7) شهادت اجمالى نيز در ثبوت نجاست كافى است مثل آنكه شاهدين گويند يكى از اين دو چيز نجس است پس واجب مىشود اجتناب نمودن از هر دو و اما اگر يكى شهادت اجمالى دهد وان ديگر شهادت بر معين دهد چنانچه يكى گويد كه يكى از اين دو چيز نجس است و ديگري گويد كه اين چيز معين نجس است در اين مسألة چند وجه است وجوب اجتناب از هر دو و اجتناب از معين فقط و عدم وجوب اصلا (مسألة 8) اگر يكى از دو شاهد گويد كه اين چيز فعلا نجس است و ديگري گويد كه من مىدانم كه پيش از اين نجس بوده و فعلا حال آن را نمىدانم پس ظاهر وجوب اجتناب است و هم چنين است هر گاه هر دو شهادت دهند به نجاست سابقه به جهت جريان استصحاب (مسألة 9) اگر يكى از دو شاهد گويد كه فلان چيز نجس است و ديگري گويد كه پيش از اين نجس بود و الان طاهر است پس ظاهر عدم كفايت و عدم حكم به نجاست است (مسألة 10) هر گاه زن يا خدمتكار يا كنيز خبر دهند به نجاست چيزى كه دريد ايشان است از رخت مرد يا ظروف خانه كفايت مىكند در حكم به نجاست و هم چنين اگر خبر دهد مربيه طفل يا ديوانه به نجاست ايشان يا نجاست رخت ايشان