نيز و هم چنين كراهت دارد استعمال سؤر حيوان مكروه اللحم مانند اسب و حمار و هم چنين مكروه است سؤر زن حائض كه چندان تقوائى ندارد بلكه هر كس كه خاطر جمعى از او حاصل نيست چنين است (م) حكم به نجاست سؤر نجس العين مختص است باب قليل و اما كراهت در آنچه مكروه است پس اگر چه محتمل است شمول آن بعض افراد كثير را نيز لكن بعيد نيست اختصاص آن نيز باب قليل پس در كثير كراهت معلوم نيست (باب دوم در نجاست است و در آن چند فصل است) (فصل اول) در عدد نجاساتست دوازده است " اول و دوم " بول و غايط حيوان حرام گوشت خواه انسان باشد يا غير انسان صحرائى باشد يا دريائى صغير باشد يا كبير به شرط آنكه خون جهنده داشته باشد وقت ذبح بلى در طيور محرمه اقوى عدم نجاست است لكن احوط در انها نيز اجتناب است خصوص در شب پره و خصوص از بول آن و فرق نيست در حرام گوشت ما بين اين كه حرمت آن اصلى باشد مثل حيوانات درنده و امثال انها يا عارضى باشد مثل حيوان جلال و موطوء انسان و گوسفندى كه شير خوك خورده باشد و اما بول و غايط حلال گوشت پاك است حتى حمار و استر و اسب و هم چنين پاك است بول و غايط حيوان حرام گوشت كه خون جهنده نداشته باشد مثل ماهى حرام گوشت و نحو آن و در اينجا چهار مسألة است (مسألة 1) اگر چيزى در باطن ملاقات با غايط كند و بيرون ايد نجس نيست مثل حسته يا كرم كه از انسان بيرون ايد به شرط آنكه آلوده بغايط نباشد و اگر چه در باطن با او ملاقات كرده باشد بلى اگر چيزى از خارج داخل كرد و در باطن ملاقات بغايط كرد مثل شيشه اماله هر گاه علم پيدا كرد كه ملاقات كرده احوط اجتناب از آن است و اما هر گاه شك داشته باشد در ملاقات آن با غايط پاك است پس آب اماله اگر بيرون ايد و مخلوط به نجاست نباشد و ملاقات آن نيز معلوم نباشد پاك است (مسألة 2) جايز است فروختن بول و غايط حيوان جلال گوشت و از حرام گوشت جايز نيست بلى جايز است انتفاع بانها در تسميد يعنى آنكه در پاى اشجار و زمين زراعات بريزند و امثال آن مثل حمام گرم كردن بانها و نحو اينها (مسألة 3) هر گاه حيوانى باشد معين و معلوم نباشد كه حلال گوشت است يا حرام گوشت بول و سرگين او محكوم به طهارت است و اگر چه گوشت او به مقتضاى اصل محكوم به حرمت است و هم چنين است اگر معلوم نباشد كه صاحب