جايز است اگر چه احوط ترك ان است (مسألة 7) اگر مىخواست حمد بخواند زبان او سبقت كرد بتسبيحات احوط اكتفاء نكردن بان است وهم چنين عكس ان بلى اگر بدون قصد هيچ كدام از روى غفلت يك كدام را گفت اقوى اكتفاء بان است اگر چه عادت او بر خلاف ان بوده باشد (مسألة 8) اگر شروع كرد بحمد بخيال انكه در ركعت اول يا دويم است بعد از ان ظاهر شد كه در اخيرتين است ظاهر اكتفاء بهمان حمد وعدم لزوم اعاده حمد يا تسبيحات است اگر چه پيش از ركوع متذكر شود چنانكه ظاهر ان است كه عكس ان نيز چنين باشد پس اگر شروع بحمد كند بگمان انكه در اخيرتين است وظاهر شود كه در اوليين است همان حمد كافى است بلى اگر تسبيحات در ان خوانده وپيش از ركوع متذكر شود كه در ركعت اول يا دويم است بايد حمد وسوره بخواند وبعد از نماز براى زيادى تسبيحات سجده سهو بعمل اورد (مسألة 9) اگر فراموش كند قرائت حمد يا تسبيحات را وبعد از رسيدن بحد ركوع متذكر شود نماز او صحيح است وبراى نقيصه ان در نماز بايد دو سجده سهو بعمل اورد واگر پيش از ركوع متذكر شود بر گردد ووظيفه آن را بعمل اورد (مسألة 10) اگر بعد از خم شدن بقصد ركوع شك كند كه قرائت خوانده يا نه اعتنا نكند اگر چه هنوز بحد ركوع نرسيده باشد بلكه هم چنين است اگر داخل در استغفار شده باشد (مسألة 11) باكي نيست كه تسبيحات را بدون قصد تشريع زياده از سه مرتبه بگويد بقصد ذكر مطلق (مسألة 12) هر گاه سه مرتبه تسبيحات بگويد احوط ان است كه قصد وجوب وندب در ان نكند بلكه بقصد قربت بگويد زيرا كه محتمل است كه تسبيحات اولى واجب باشد ودو مرتبه ديگر مستحب باشد ومحتمل است كه مجموع واجب باشد واز باب تخيير بين اقل واكثر باشد ومحتمل است يكي از تسبيحات ثلث واجب باشد واختيار تعيين ان بدست نماز گذار باشدبلي اگر يك مرتبه بگويد مىتواند بقصد وجوب بگويد مطلب سيم در مستحبات قرائت است وان چند امر است اول استغاذه پيش از قرائت در ركعت اول بانكه بگويد اعوذ بالله من الشيطان الرجيم يا بگويد اعوذ بالله السميع العليم من الشيطان الرجيم وسزاوار است اهسته گفتن ان دويم بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحيم در نماز اخفاتى وهم چنين در دو ركعت اخيره در صورتيكه حمد بخواند بلكه هم چنين در صورتيكه ماموم قرائت بخواند حتى در نماز جهريه واما در نماز جهرى واجب است بلند گفتن