بلند شود تا بحد ركوع قيامي برسد وذكر را تمام كند وبعد از ان قيام را بعمل اورد ومع ذلك احوط اعاده نماز است واگر تمكن از ركوع قيامي حاصل شود در اثناء ركوع غير تام يا در اثناء ركوع باشاره احوط خم شدن بحد ركوع واتمام واعاده نماز است (مسألة 5) زيادتى ركوع جلوسى وايمائى سهوا نيز مبطل نماز است مثل نقيصه ان (مسألة 6) اگر كسى خلقة يا بواسطه مرض يا پيرى كمر او خميده تا بحد ركوع باشد پس اگر متمكن باشد از راست ايستادن ولو بتكيه كردن بر عصا ونحوان واجب است راست شود براى قيام حال قرائت وقيام حال قرائت وقيام متصل بركوع واگر بر راست ايستادن بقدر قرائت قدرت ندارد بلكه فقط بقدر قيام متصل بركوع بمعونه اعتماد بر عصا قادر باشد واجب است بعمل اورد واگر متمكن از راست شدن بهيچ وجه نباشد پس اگر مىتواند از حالتى كه هست بيشتر خم شود بايد براى ركوع خم شود واگر نمىتواند زياده از ان خم شود يا انكه انقدر خميده است كه اگر بيشتر خم شود از حد ركوع خارج مىشود احوط آنست كه براى ركوع بسر ايماء كند بر فرض امكان والا دو چشم را بقصد ركوع هم گذارد وبقصد قيام بعد از ركوع باز كند والا بدل قصد ركوع كند وذكر ركوع را بگويد (مسألة 7) شرط است در صحت ركوع انكه بقصد ركوع خم شده باشد ولو بنحو اجمال بباقي ماندن بر نيت كه از اول نماز داشته بانكه در خم شدن قصد غير ركوع نكند پس اگر بقصد گذاردن چيزى بر زمين يا بر داشتن چيزى از ان يا قتل عقرب يا مار وامثال انها خم شود اكتفاء بان نكند در ركوع بلكه بايد از انحال برخيزد وبراى ركوع خم شود وبان زيادى ركن لازم نمىايد (مسألة 8) اگر فراموش كند ركوع را وسرازير شود براى سجده وپيش از انكه پيشاني او بزمين رسد متذكر شود بايد بر خيزد بايستد وبركوع رود وكفايت نمىكند منحنيا از سرازيرى خود را بركوع برساند بدون قيام وهم چنين است اگر متذكر شود بعد از دخول در سجده با بعد از سر بلند كردن از سجده اول وقبل از دخول در سجده دويم كه بايد بر گردد بقيام بنابر اقوى وركوع كند وبعد از ان بر خيزد وسجدتين بعمل اورد ونماز او صحيح است وبراى سجده زيادى دو سجده سهو بعمل اورد اگر چه احوط اعاده نماز است نيز (مسألة 9) اگر بقصد ركوع خم شد ودر اثناء از ان غفلت نمود ونسيانا سرازير شد براى سجود پس اگر نسيان پيش از رسيدن بحد ركوع حادث شده ومتذكر شود بايد بر گردد بقيام واز قيام ركوع كند وكافى نيست برگشتن بحديكه نسيان عارض شده وركوع