صحت مشكل است (مسألة 13) در ضيق وقت واجب است تسبيحات اربعه را يك مرتبه بيشتر نگويد (مسألة 14) دراياك نعبد واياك نستعين جايز است كسر همزه آن را اشباع كند يا بدون اشباع بگويد (مسألة 15) اگر در كلمه شك كند كه ايا بايد مفتوح بخواند يا مكسور مثلا يا شك كند در مخرج حرفى جايز نيست كه بهر دو وجه بخواند با فرض انكه بداند يا احتمال دهد كه يكى از اندو وجه باطل است واگر يكي از اندو وجه را اختيار كند وبناء داشته باشد بعد از نماز به پرسد هر گاه باطل بوده نماز را اعاده كند ضرر ندارد (مسألة 16) قرائتي كه واجب باشد جهر در ان احوط ان است كه تحفظ كند بر بلند خواندن جميع كلمات وحروف ان حتى اخر آيات اگر چه دور نيست ضرر نداشته باشد اخفات در كلمه اخيره از ايه چه رسد بحرف اخر ان (فصل پنجم) در ركوع است بدان كه در هر ركعتي از ركعات نماز فريضه ونافله يك ركوع لازم است مگر در نماز آيات كه در هر ركعتى از ان پنج ركوع واجب است چنانكه مىايد وركوع در نماز ركن است كه بترك ان عمدا يا سهوا نماز باطل است وهم چنين بزياده ان در فريضه نماز باطل مىشود مگر در نماز جماعت كه ركوع زائد بقصد متابعت امام مبطل نماز نيست وواجبات ركوع چند چيز است اول خم شدن بنحو متعارف بقدرى كه دو دست او بزانوها برسد وكفايت مىكند رسيدن سر پنج انكشت بزانو ولكن احوط آن است كه انقدر خم شود كه كف دست بزانو برسد پس كفايت نمىكند مسماى خم شدن ونه خم شدن بغير متعارف بانكه بطرف راست يا چپ خم شود يا انكه كفلهاى خود را پايين كند وزانوهاى خود را بلند كند ونحو انها وكسيكه مستوى الخلقه نباشد بانكه دست او از متعارف بلند تر يا كوتاه تر باشد بايد رجوع كند بمستوى الخلقه وباكي نيست باختلاف افراد مستوى الخلقه كه مقدار كمى دست او كوتاه يا بلند باشد كه در اين صورت هر كدام از انها حكم خود را دارد نسبت بدست وزانوى خود ونبايد بمستوى الخلقه ديگر رجوع كند دويم ذكر گفتن در ان واحوط اختيار تسبيح از افراد ذكر است ومخير است كه سه مرتبه سبحان الله بگويد كه آن را تسبيحه صغرى گويند يا يك مرتبه بگويد سبحان ربي العظيم وبحمده وانرا تسبيحه كبرى گويند اگر چه اقوى كفايت مطلق ذكر است از سبحان الله يا الحمد لله يا لا اله الا الله يا الله اكبر يا غير ان كه بقدر سه تسبيح صغرى باشد پس كافى است سه مرتبه الحمد لله يا سه مرتبه الله اكبر وامثال ان سيم