طهارت كذائى، ريختن آب كفايت مىكند يا بايد انگشت ماليد تا لزوجت مذى هم زايل شود و در صورت مفروضه، فرقى ميان طهارت از بول مرد و زن هست يا نه؟ -؟ -؟.
جواب: بلى بايد دست ماليد تا آن عين لزج زايل شود، هر گاه بدون آن زايل نشود، و احتياط تعدد در اينجا بيشتر است. اينها در صورتى است كه با بقاء رطوبت مذى بول كند و الا در وجوب ازاله آن اشكال است و فرقى ما بين مرد و زن نيست.
39 - سؤال: آيا بر زنان هست كه بعد از مجامعت و بول كردن، اندرون فرج را به انگشت يا نحو ديگر از منى مرد يا منى خود پاك كنند يا نه؟ و بر فرض لزوم يا عدم لزوم هر گاه بعد از غسل، چيزى بيايد باز غسل بكند يا نه و در صورت آمدن چيزى آيا فرقى ميانه اين كه از زن نيز انزال شده باشد هست يا نه؟ -؟ -؟؟
جواب: شستن اندرون فرج، واجب نيست، همان تطهير ظاهر كافى است و بعد از غسل هر گاه منى مرد از فرج زن بيرون آيد اعاده غسل در كار نيست. بلى هر گاه منى زن بيرون آيد از فرج او غسل واجب مىشود، هر چند انزال منى او هم در حال جماع بوده والحال بيرون آمد، و همچنين هر گاه منى زن مخلوط به منى مرد بيرون آيد. و هر گاه شك دارد كه آيا منى او هم بيرون آمده يا نه، غسل بر او لازم نيست، همان تطهير عضو كند و نماز كند و تجديد وضو هم ضرور نيست.
40 - سؤال: آيا حاكم به وجوب غسل به غيبوبه حشفه حس آلتين است يا نه و هر گاه اختلاف ميانه مرد و زن در اين معنى به سبب قوه شبق يا ضعف قوه احساسيه احدهما به هم رسد قول كداميك قوى است و فرقى ميانه غيبوبه با التقاء ختانان چه باشد؟ -؟
جواب: حاكم به وجوب غسل، حصول علم به غايب شدن حشفه است، يعنى سر ذكر تا مقدار ختنه گاه در فرج زن خواه علم به احساس همان عضو حاصل شود يا به نگاه كردن يا به گذاشتن انگشت يا غير آن. و بدون علم، غسل واجب نمىشود، هر چند مظنه حاصل شود، و در صورت اختلاف مرد و زن هر يك مكلفند به فهم خود: بر هر كدام كه علم حاصل شود بر او واجب است و بر ديگرى كه علم براى او حاصل نشده واجب نيست و شهادت احدهما در حق ديگرى كافى نيست و غيبوبه حشفه والتقاء ختانين يك معنى دارد و فرقى بينهما نيست.