نميخورد اگر بخورد قطعا خواهد مرد. ولى سگ آنها را مىخورد وكاملا صحيح وسالم ميماند وبالعكس علف براى سگ قابل خوراك نيست.
سم مطلق وجود ندارد يك غذا براى ما لازم ومفيد وبراى حيوان ديگر غير قابل جذب است، يك ماده خوراكى كه غذائيت دارد مقدار كمش دارو و زيادش خطرناك وسم مىشود، پس سم بطور مطلق وجود ندارد هر خوراكى، هم غذا است هم دارو وهم سم وآنچه باعث اين تقسيم بندى شده است اختلاف در مقدار خوراك آنهاست.
اعتياد از عمر كم مىكند هر غذائى كه از مقدار معين بيشتر خورده شود براى بدن قابل تحمل نيست وخاصيت سمى پيدا مىكند، اين خاصيت سمى با اعتياد از بين نمى رود بلكه مسموميت را تدريجى مىكند، اين مسموميت تدريجى عضلات ونسوج بدنرا فرسوده ميسازد وايجاد ناراحتى هائى مىنمايد كه نتيجه كلى آن ها كم شدن از عمر طبيعى است.
عمر طبيعى چند سال است از موقعى كه بشر گوشتخوار شده وغذاى پخته خورد، عمرش كوتاه گرديد مخصوصا پس از كشف ميكرب واصرار در جوشانيدن مواد غذائى، ولى بعدا كه ويتامينها كشف گرديدند وعلم ميكرب شناسى ترقى كرد ومردم فهميدند چه مواد را بايد بپزند وچه موادى را خام بخورند، كم كم آب رفته بجوى آمد وكمى بر طول عمر افزوده گرديد. در اين اواخر عمر بشر تا يكصدو پنجاه سال ديده شده است، ولى حالا از 125 سال به بالا نادر است وروى اين اصل فعلا عمر طبيعى را 125 سال ميدانند اما قدر مسلم اين است كه عمر بشر از اين مقدار بيشتر است واعتيادات سبب اين كوتاهى عمر شده است، شما ماشينى كه سوختش بنزين است اگر بجاى بنزين در آن نفت بريزيد يا گازوئيل مصرف نمائيد در ظرف چند ماه از بين رفته واز كار ميافتد در صورتى كه گازوئيل ونفت تركيبشان با بنزين نزديك است ولى چون اين دوماده از بنزين غليظ تر مىباشند همين غلظت سبب از بين بردن ماشين مىشود.
اگر ماشينى كه يك تن ظرفيت دارد، دو تن بار در آن بريزيد آن ماشين از بين