اطلاق مىشود، عسل، هم غذاست، هم دوا، هم سم. گلابى، هم دواست، هم غذا، هم سم، پسته، هم غذاست، هم دوا، هم سم. ترياك، هم غذاست، هم دارو، هم سم.
فقط مشروبات الكلى مستثنى هستند تمام خوراكيها وتمام مشروبات داراى اين سه خاصيت اصلى مى باشند ودربين آنها فقط مشروبات الكلى خاصيت غذائى ندارند ودارو وسم محسوب مىشوند. علت اين امر اينست كه الكل از تجزيه ناقص قند انگور بدست مىآيد وتمام مواد قندى ونشاسته اى كه وارد بدن ما مىشوند تجزيه شده، همينكه بصورت قند انگور درآمدند جذب مىشوند ودر بدن مىسوزند، ولى الكل كه در خارج بدن از تجزيه قند بدست آمده است، قابل تبديل مجدد به قند نيست وبعبارت ديگر، انسان قوه خلاقه ندارد ونمى تواند چيزى را كه تجزيه شده بصورت اول برگرداند والكل هم در بدن قابل سوخت نيست، زيرا بدن ما شبيه چراغى است كه با نفت مىسوزد واگر در اين چراغ بنزين بريزيم آتش گرفته واز بين مىرود، بهمين دليل وبه سبب اينكه حتى در خارج هم نمى شود الكل را بآسانى تبديل به قند كرد ومشروبات الكلى خاصيت غذائى ندارند، فقط دارو وسم مىباشند.
غذائى كه سم شود از اثر مىافتد وقتى غذائى را بمقدار كم بخوريد، فوايد آن عايد شما ميشود، ولى وقتى زيادتر از مقدار خوراكش بخوريد، نه تنها سم مىشود وتأثير سوء دارد بلكه تمام منافع خود را از دست مى دهد.
شخصى مىگفت، من روزى نيم من هويج خوردم واين منافع را كه مىگوئيد در آن نديدم، راست مىگفت زيرا او هويج را باندازه اى خورده بود كه اثرش سميت بود، نه غذائيت.
شما مىتوانيد از بيست تا سى خوراكى ناخنك بزنيد وسير شويد وممكن است مجموع موادى كه باين ترتيب بخوريد از نيم كيلو تجاوز ننمايد. اينگونه غذا خوردن اگر هم زياد شود اثر سوء ندارد، ولى اگر نيم كيلو گندم بريان بخوريد، مسلما