ميرود، حتى اگر اين بار، بنزين يعنى خوراك ماشين باشد. حال اگر شما غذائى را از حد معمول ومقدار خوراكش بيشتر بخوريد شيره اى كه جذب بدن شما مىشود غليظ - تراست وعمر شما را كوتاه مىكند، از طرف ديگر هر اعتيادى يك مقدار از عمر شما ميكاهد وچنانچه دو اعتياد داشته باشيد كم تر عمر مىكنيد، همانطور كه اگر در ماشين هم بجاى بنزين گازوئيل وهم بجاى آب صاف، آب گل آلود بريزند زودتر منهدم ميشود، در اين اواخر طبق آمارى كه از اشخاص معمر برداشته‌اند باين نتيجه رسيده‌اند:
1 - معمرينى كه اعتيادات مضره نداشته‌اند بيش از 125 سال عمر كرده‌اند.
2 - معتادين به سيگار عمرشان از 118 سال تجاوز نكرده است، بنابر اين مىگويند سيگار هفت سال از عمر انسان ميكاهد.
3 - معتادين بالكل ونوشابه هاى الكلى، عمرشان از 98 سال تجاوز نكرده است بنابر اين مىگويند الكل 27 سال از عمر انسان كسر مىكند.
4 - معتادين به ترياك، عمرشان از هشتاد سال بالا نرفته است بنابراين مىگويند افيون 55 سال از عمر بشر كم مىكند.
اين آمار تقريبا حتمى است وحداقلى است كه از عمر كسر كرده است آنهم در مورد اشخاصى كه اعتيادشان كم وبحد افراط نباشد، والا يك نفر شيره اى كه در جوانى معتاد شده باشد ودر كشيدن شيره افراط كند محال است عمرش به چهل سال برسد، يك جوان الكلى كه دائم الخمر باشد محال است پنجاه سال بيشتر عمر نمايد.
چند داستان واقعى براى اينكه ثابت كنيم فرقى بين دوا وغذا وسم وجود ندارد شواهد زيادى در دست داريم، از جمله چند داستان واقعى است كه شرح آنها در اينجا مناسب مىباشد:
داستان اول معالجه سفليس تقريبا پنجاه سال پيش كه بيمارى سفليس دردى بى درمان وغير قابل علاج بود، يك جوانى ترك از اهل اسلامبول باين بيمارى مبتلا گرديد وچون در بين تركهاى متعصب آن روز