در شرح صدور صفحه 151 مىنويسد الاحاديث والآثار تدل على أن الزائر متى جاء علم به المزور وسمع كلامه و انس به ورد سلامه عليه از حضرت عايشه رض صديقه وابو هريرة وابن عباس رضى الله عنهم متعدد روايات ابن ابى الدنيا در كتاب القبور و امام بيهقى در كتاب شعب الايمان روايت كرده است كه هر گاه كسى نزد قبر مرده خود مىرود آن مرده او را مىشناسد و از آواز او خشنود مىشود و جواب سلام او مىدهد عن عائشه رضى الله تعالى عنها قالت قال رسول الله صلى الله عليه و سلم ما من رجل يزور قبر أخيه ويجلس عنده الا استأنس به ورد عليه حتى يقوم كتاب روح صفحه 5 و شرح الصدور صفحه 136 از اين جهت حضرت عمرو بن العاص وقت مرگ وصيت كرد كه بعد از دفن من ساعتى جمله شمايان بر قبر من توقف كنيد تا كه من استيناس با شما كنم به اين الفاظ در صحيح مسلم آمده ثم اقيموا احول قبرى مقدار ما تنحر جزور ويقسم لحمها حتى استأنس بكم ابن قيم از اين عبارت اخذ كرده در كتاب روح صفحه 13 مىنويسد كه ميت از حاضران انس و انبساط حاصل مىكند و آنچه گفته بوديم از قول علما كه درك روح بعد از موت زياده مىشود به اين وجه كه در حالت حيات اگر كسى او را در مكانى محبوس مىكرد كه هيچ منفذ نمىداشت آواز هيچكس نمىتوانست شنيد اما در قبر به موجب روايات ما قبل مىشنود تا كه در صحيح مسلم آمده ان الميت يسمع خفق نعالهم و اگر كسى در ته خانه باشد به رفتن كسى بر بالاى خانه او را ايذاء نمىرسد و ميت را از پاى مالى قبرش ايذاء مىرسد كه حضور انور صلى الله عليه و سلم كسى را كه تكيه بر قبر كرده بود فرمودند لا تؤذ صاحب هذا القبر رواه الامام احمد في مسنده تا كه با پاى پوش در قبرستان رفتن منع فرموده است ابو داود جلد دوم في باب المشى بين القبور في النعل صفحه 104 طبع هند