خوب است چند نمونه از رواياتى كه تصريح به عدم عدالت برخى صحابه مى كند ذكر شود تا روشن گردد مطابق سنت رسول خدا (صلى الله عليه وآله) نمى توان سنت صحابه را به طور مطلق حجت دانست.
پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) فرمود:
... الا وإنه سيجاء برجال من أمتي فيؤخذ بهم ذات الشمال، فأقول يا رب أصحابى! فيقال: إنك لاتدرى ما أحدثوا بعدك.
فأقول: كما قال العبد الصالح: * (وكنت عليهم شهيدا ما دمت فيهم فلما توفيتني كنت أنت الرقيب عليهم وأنت على كل شئ شهيد * إن تعذبهم فإنهم عبادك وان تغفر لهم فإنك أنت العزيز الحكيم) * (1) قال: فيقال لى: إنهم لم يزالوا مرتدين على أعقابهم منذ فارقتهم، (2) آگاه باشيد كه به زودى عده اى از افراد امت من مى آيند كه جهنم آنها را مى گيرد. پس من به خدا عرض مى كنم: " بار خدايا اصحاب مرا درياب! " پس گفته مى شود: تو نمى دانى آنچه را كه آن ها بعد از تو كرده اند. پس من همان كلامى را مى گويم كه عبد صالح گفت: " و بر آن مردم گواه و ناظر بودم، مادامى كه در ميان آن ها بودم، و چون روح مرا باز ستاندى، باز تو خود نگهبان و ناظر احوال آنان بودى و تو بر همه خلق عالم گواهى، اگر آنان را عذاب كنى باز خدايا همه بندگان تواند و اگر از گناه آن ها در گذرى باز توانا و درست كردارى ". پس به من گفته مى شود: از وقتى كه از آنان جدا شدى، آن ها به عقب بازگشتند و مرتد شدند.