آيهء نخست:
* (كنتم خير امة اخرجت للناس تأمرون بالمعروف وتنهون عن المنكر) *، (1) شما نيكوترين امتى هستيد كه براى بشر پديدار شده ايد، مردم را به نيكى ها فرا مى خوانيد و از زشتى ها باز مى داريد.
آيهء ديگر:
* (وكذلك جعلناكم أمة وسطا لتكونوا شهداء على الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا) *، (2) و اين گونه شما را امت ميانه قرار داديم تا گواه مردم باشيد، چنان كه پيغمبر را گواه شما كرديم.
ولى بايد گفت قطعا اين دو آيهء مباركه هيچگونه دلالتى بر حجيت سنت صحابه ندارد، زيرا آيهء اول مى فرمايد: شما به خاطر امر به معروف و نهى از منكر بهترين امت هستيد و اين بدان معنا نيست كه اگر يك يا چند صحابى چيزى گفتند، سخنان آنان به عنوان خودشان حجت باشد. آيهء دوم نيز مى فرمايد شما امت وسط هستيد و از افراط وتفريط به دوريد، ولى كار به افراد از حيث فرديت ندارد، بلكه صفت امت از حيث امت بودن را بيان مى كند كه امت اسلام چنين امتى هستند.
گذشته از اين، گر چه صحابى بودن حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) فضيلت بزرگى است، ولى چنان كه تاريخ گواهى مى دهد، برخى از صحابه، قدر اين فضيلت را ندانستند و با سوء عملكرد خود، كار را به آنجا رساندند كه