است: كتاب خدا كه ريسمانى است كشيده شده از آسمان به زمين، و عترت و اهل بيتم. اين دو از هم جدا نمى شوند تا اين كه در كنار حوض بر من وارد شوند. پس بنگريد كه درباره ء اين دو، چگونه مرا جانشينى مى كنيد.
طبق تصريح اين روايت، اهل بيت (عليهم السلام) عدل قرآن هستند و تمسك به آنها همچون تمسك به قرآن، براى هميشه امن از ضلالت است و هرگز بين آن ها و قرآن جدايى نيست. بنابراين، همانطور كه قرآن مصون از ضلالت و خطاست، آن ها نيز مصون از خطا و ضلالت هستند، زيرا در غير اين صورت، نمى توانند هميشه عدل قرآن و جدايى ناپذير از آن باشند.
به هر حال، از روايات سابق به خوبى روشن شد كه حضرت على و زهرا وحسن و حسين (عليهم السلام) از اهل بيت هستند.
پس در زمان نزول آيه، اين بزرگواران مصداق " اهل بيت " مى باشند و سپس به شهادت روايات متواتر " الائمة اثنا عشر " و روايات ديگر، پس از آن ها نه امام از نسل حضرت حسين (عليه السلام) از اهل بيت مى باشند (1). و ما در اينجا فقط به دو روايت از پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) در اين زمينه اشاره مى كنيم:
" محمد بن مثنى " با چند واسطه از " جابر بن سمره " از پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) نقل مى كند:
يكون اثنا عشر اميرا... كلهم من قريش، (2) دوازده امير هستند كه همگى از قريشند.