كربلا، أي عرش مجد واعتلا! * مشهد قرباني رآه خدا شاه مظلومان، حسين تشنه كأم * رهبر خوبان، امام ابن الإمام ديد چون دين از اثر افتاده است * وحى قرآن در خطر افتاده است ظالمان، حاكم بهر شهر وديار * روز مردم از ستم چون شام تار كرد بهر حفظ دين حق قيام * در زمين كربلا برزد خيام در رهش از أصغر وأكبر گذشت * از برادرهاى نام آور گذشت جان نثارى كرد ودين را زنده ساخت * رسم مردى وشرف پاينده ساخت ظلم واستضعاف را محكوم كرد * روز ظالم را شب مظلوم كرد حرره أقل من أناخ مطيته بأبواب محبي مولاه الحسين، عليه وعلى أصحابه الكرام أفضل التحية والسلام 24 صفر الخير 1392 لطف الله الصافي الگلپايگاني