به دفع مؤيد الدين وزير به عراق آمد، و سپاهيان او را مغلوب كرد، عز الدين يحيى را هم به جرم موافقت با او كشت (رجوع كنيد به تجارب السلف صفحه 333 و عمدة الطالب صحفه 244 و تاريخ طبرستان 1 / 115 و 119 و 2 / 155 - 161 و راحة الصدور صفحه 278).
تنبيه بر اشتباهى نگارنده گويد ذكر " آبه " در اينجا اشتباه است، و صحيح همانا آمل است، و دليل اين مدعا عن قريب به تفصيل ذكر خواهد شد ان شاء الله تعالى.
از جمله كسانى كه بمدح عز الدين يحيى پرداخته اند، كمال الدين اسماعيل اصفهانى است، كه در ديوان خود گفته (صفحه 92 - 94) و عنوان قصيده در ديوان وى چنين است.
اين قصيده در مدح سيد اجل عز الدين يحيى در وقتى كه اقضى القضاة ركن الملة والدين أبو العلاء صاعد به خانه او نزول (كرده) گويد:
از اين بشارت خرم كه ناگهان آمد هزار جان غمين گشته شادمان آمد گمان برى كه همى سوى خستگان فراق نسيم باد سحر گه ز گلستان آمد خدايگان افاضل كه موكب او را ظفر جنييه كش و فتح همعنان آمد كه آفتاب شريعت بطالع مسعود به اوج برج سعادت ز ناگهان آمد ز سر غيب قضايا سپهر رمزى گفت زبان گلشن از آن رمز ترجمان آمد زد آفتاب فلك پشت دست بر ديوار ز پس كه عاجز از آن رأى غيب دان آمد